Θα φούσκωνες τον λογαριασμό με δύο, τρία βοσκοτόπια για να πάρεις την επιδότηση από κάποιους στην Ε.Ε. που ποτέ δεν θα γνωρίσεις; Οπως στην πρώτη περίπτωση, αν είσαι μανδαρίνος, δεν πρέπει να νιώθεις και πολύ ασφαλής, έτσι και στη δεύτερη, αν τα έχεις πάρει από τα βοσκοτόπια του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν χρειάζεται να ανησυχείς ότι από τον πολύ κόσμο θεωρείσαι εγκληματίας. Αυτό τουλάχιστον έδειξε η δημοσκόπηση της Pulse, που έγινε μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου και είχε τη Ν.Δ. να κρατάει τα ποσοστά της.

«Κοίτα τι γίνεται… Οσο υπάρχει η πιθανότητα τα λεφτά να επιστραφούν για να πληρωθούν τα πρόστιμα, ιδιαίτερα αν κάποιοι τα κονόμησαν χοντρά, ο κόσμος δεν πρόκειται να αντιδράσει. Εάν όμως η κουβέντα πάει στο “εμείς πληρώνουμε και άλλοι κονομάνε και ο κόσμος πληρώνει με τους φόρους”, η ατμόσφαιρα θα αλλάξει». Μου το έλεγε κυβερνητικός βουλευτής, που το θέμα δεν τον αφορά άμεσα. Το σημείο που έλεγε είναι αυτό που η αντιπολίτευση αρχίζει να σφυρίζει… κλέφτικα. Ιδιαίτερα η αντιπολίτευση που έχει βλέψεις στην εξουσία.

Βγαίνει την Τετάρτη ο Ανδρουλάκης και απευθύνει τρία ερωτήματα στην κυβέρνηση: «Από πότε το ήξερε ο Μητσοτάκης;», «Γιατί κάλυψε τα “γαλάζια” κυκλώματα;» και «Γιατί δεν αναλαμβάνει ο πρωθυπουργός τις ευθύνες του;». Οι απαντήσεις είναι εύκολες. «Από τότε που παραιτήθηκε ο Βάρρας», «Πώς στο διάολο τα κάλυψα, αφού τις παρακολουθήσεις έκανε η αστυνομία…» και «Το “αποτύχαμε” που είπα τι νομίζεις να σημαίνει;». Ο χαμός θα γινόταν αν ο Μητσοτάκης ρωτούσε τον Ανδρουλάκη: «Τι λέτε να διεκδικήσουμε τα χρήματα από όσους έκαναν την παρανομία;». Και μετά ο Ανδρουλάκης να πει «Ναι» και το κράτος να τραβάει στα δικαστήρια τον Μανωλιό τον Μεγαλοβοσκάκη ή να κάνει την παλαβή και να πει «Καλύτερα να μιλήσουμε για το Predator».

Επίσης, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν δημιούργησε μεγάλες αναταράξεις στο εσωτερικό της Ν.Δ. Κάποιες οξείες δηλώσεις του Δημήτρη Μαρκόπουλου, κάποιες αμβλείες του Δημήτρη Καιρίδη, αλλά τα βαριά χαρτιά, που θα παίξουν στο μέλλον, του Νίκου Δένδια και του Κυριάκου Πιερρακάκη, τήρησαν σιγή ασυρμάτου. Αλλωστε ο καλός πολιτικός είναι κάτι σαν τον καλό παίκτη στο «Gambler» του Kenny Rodgers. Πρέπει να ξέρει πότε να χτυπάει, πότε να πασάρει και πότε να τρέχει να κρυφτεί, όπως λέει ο Κένι στο τραγούδι του.

Οι δύο επέτειοι στο εορτολόγιο του Τσίπρα

Πόσα χρόνια αντέχει ένας 49χρονος να ταΐζει περιστέρια; Υποθέτω λίγα. Υστερα από 2 χρόνια στον ρόλο του… Βούδα της Αριστεράς και χωρίς να υπάρχουν ιδιαίτερες πιέσεις να σπάσει τη σιωπή του, ο Αλέξης Τσίπρας, στα 51 του, οργανώνει το come back. Οχι με την υπόσχεση να σκίσει τα μνημόνια, αφού δεν υπάρχουν, αλλά για να δημιουργήσει νέα, ώστε σε μία δεύτερη τετραετία να μπορεί να τα σκίσει.

Το πρόβλημα του Αλέξη Τσίπρα είναι οι ημερομηνίες. Στην πολιτική υπάρχει ένα εορτολόγιο στο οποίο εορτάζονται διάφορες επέτειοι. Το εορτολόγιο του ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα περιλαμβάνει δύο επετείους: Το κλείσιμο των τραπεζών από τον… Απόστολο της εναλλακτικής οικονομίας, Γιάνη Βαρουφάκη, και το δημοψήφισμα του 2015.

Το πρώτο εορτάζεται ετησίως με την περιφορά της εικόνας του ηλικιωμένου κυρίου που κάθεται στο πεζοδρόμιο δίπλα στο ΑΤΜ και έχει βάλει τα κλάματα. Το δεύτερο με την εικόνα των οπαδών που χορεύουν καλαματιανό στο Σύνταγμα για να γιορτάσουνε το «ΟΧΙ».

Παρά την προσπάθεια να αναθεωρηθεί η Ιστορία, κάθε χρόνο με το που πλησιάζει Ιούλιος, ο παππούς στο πεζοδρόμιο και οι μπουτούδες στην πλατεία έρχονται να θυμίσουν την εποχή που κανένας δεν θα ήθελε να ξαναζήσει.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ 2015

Το πόσο μακρινό είναι το 2015 φαίνεται από το ότι η Ανγκελα Μέρκελ έδωσε συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά στο Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Πριν από 10 και 15 χρόνια για να φτάσει στις Τζιτζιφιές θα πήγαινε από τον περιφερειακό της Κατεχάκη, αφού στο κέντρο θα είχαν στήσει ενέδρα οι αγανακτισμένοι.

Η Μέρκελ όμως πήγε στο Νιάρχος και αφού τα είπε όπως ήθελε, αναφέρθηκε στον Τσίπρα που όλοι αγαπήσαμε. Ο οποίος, αφού της είχε πει ότι θα στηρίξει στο δημοψήφισμα το «ΟΧΙ», ψήφισε το τρίτο μνημόνιο και μετά δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα.

Αυτά όμως είναι… αρχαία ιστορία. Η οποία για να επαναληφθεί θα πρέπει να υπάρξει νέος Σημίτης για να δημιουργήσει χρέος, νέος Καραμανλής για να το φουσκώσει, νέος Γιώργος Παπανδρέου για να τον ρωτάει το 2010 η Μέρκελ «Τι θέλετε να κάνουμε;» και ο ΓΑΠ να απαντάει «Τίποτα» και μετά να έρχεται ο Αλέξης Τσίπρας για να σκίσει τα μνημόνια. Σε σημερινές συνθήκες είναι σαν οι πολίτες να εκλέγουν τον Ανδρουλάκη, μετά τον Βελόπουλο, μετά τον Φάμελλο και τελευταία τη Ζωή. Φυσικά όλα γίνονται, μόνο που τότε το «προσκυνώ τη χάρη σου, λαέ μου», που είχε πει ο μακαρίτης ο Μπουγιουκλάκης όταν είχε φάει το καφάσι στο κεφάλι, θα έχει αποδειχτεί προφητικό.