Η άλλη είναι η απόφαση της Ιταλίδας πρωθυπουργού να εκδώσει 500.000 βίζες σε πολίτες τρίτων χωρών έως το 2028, με στόχο να καλυφθούν τα κενά στην αγορά εργασίας μέσα από διαύλους νόμιμης μετανάστευσης.

Η ανακοίνωση του Υπουργικού Συμβουλίου τη Δευτέρα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά συνέχιση μιας στρατηγικής που ξεκίνησε τη διετία 2023-25. Σε αυτό το διάστημα δόθηκαν 450.000 τέτοιες βίζες σε μετανάστες και τώρα η Μελόνι προχωρεί στη δεύτερη φάση του σχεδίου.

Η ειρωνεία είναι ότι η υποδοχή 165.000 νόμιμων μεταναστών το 2026, με προοπτική να φτάσουν συνολικά τους 500.000 έως το 2028, συνοδεύεται από σκλήρυνση της πολιτικής απέναντι στις παράνομες αφίξεις. Κυρίως μέσα από επαναπατρισμούς με διαδικασίες-εξπρές και απαγόρευση δραστηριοτήτων σε ΜΚΟ που διασώζουν μετανάστες στη Μεσόγειο.

Το ανακοινωθέν του Υπουργικού Συμβουλίου υπονοεί σαφέστατα ότι υπάρχει συναίνεση των κοινωνικών εταίρων γι’ αυτήν την πολιτική, με προτεραιότητα, βέβαια, στις ανάγκες του ιταλικού κεφαλαίου. Εξάλλου, το αγροτικό λόμπι Coldiretti καλωσόρισε την είσοδο των απαραίτητων εργατών γης που χρειάζεται ο πρωτογενής τομέας για να εξασφαλιστεί η επάρκεια της διατροφικής παραγωγής.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ανάλογη πολιτική ακολουθεί η Γερμανία για την προσέλκυση εξειδικευμένων μεταναστών. Ομως, η Ιταλία καίγεται πολύ περισσότερο, λόγω του γηρασμένου πληθυσμού της, που συρρικνώνεται -μαζί με της Ελλάδας- περισσότερο από κάθε άλλον στην ευρωζώνη. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2024, στην Ιταλία, οι θάνατοι ξεπέρασαν κατά 281.000 τις γεννήσεις και ο πληθυσμός της χώρας μειώθηκε κατά 37.000, πέφτοντας κάτω από τα 59 εκατομμύρια για πρώτη φορά από το 2008. Σήμερα, μάλιστα, μετά βίας υπολογίζεται σε 58,5 εκατομμύρια.