Υπό όλες τις προσεγγίσεις και αν προσπαθήσει κανείς να εξηγήσει το άσβεστο μίσος μεταξύ των δύο χωρών, θα καταλήξει στο κομβικό σημείο της Ισλαμικής Επανάστασης του 1979. Πριν από το 1979, Ιράν και Ισραήλ μπορεί να θεωρηθεί ότι είχαν καλές σχέσεις. Ομως, με την άνοδο του Αγιατολάχ Χομεϊνί και τη δημιουργία της Ισλαμικής Δημοκρατίας, το Ισραήλ άρχισε να θεωρείται «σιωνιστικός εχθρός». Και ποια είναι η εκ Θεού αντιμετώπισή του; Το θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν θεωρεί το Ισραήλ παράνομο κράτος και σύμβολο της «δυτικής καταπίεσης». Ως εκ τούτου και σύμφωνα με τις θεοκρατικές του επιλογές, η εξάλειψη του Ισραήλ θεωρείται θρησκευτικό και πολιτικό καθήκον για το ιρανικό καθεστώς.

Οσον αφορά τα γεωπολιτικά κομβικά σημεία των αιτιών του νέου πολεμικού ξεσπάσματος είναι γνωστό ότι το Ιράν επιδιώκει, πολλά χρόνια τώρα, να εξελιχθεί σε ηγεμονική δύναμη στον αραβομουσουλμανικό κόσμο. Γι’ αυτό και έχτισε σημαντικές συμμαχίες που περισσότερο μοιάζουν με προστατευτικά τείχη γύρω από τον εαυτό του και όχι με διπλωματικές κινήσεις. Με την Υεμένη, τη Γάζα, τη Δυτική Οχθη, τον Λίβανο, τη Συρία και το Ιράκ. Σκοπός του ο διαρκής πόλεμος φθοράς εις βάρος του Ισραήλ.

Για να μην υπάρχουν ιστορικές αυταπάτες, ο πόλεμος του Ισραήλ εναντίον της Γάζας είναι μία εκδοχή του λεγόμενου «διά αντιπροσώπου πολέμου» (Proxy War) με το Ιράν. Και για να είναι απολύτως καθαρό, το Ισραήλ χτυπώντας το Ιράν- στην παρούσα φάση- θεωρεί ότι χτυπά τον βασικό ενορχηστρωτή και συντονιστή όλων των επιθέσεων της Χαμάς εναντίον του. Ιδίως τώρα που όλες οι πληροφορίες της μυστικής του υπηρεσίας, της Μοσάντ, ανέφεραν με κάθε βεβαιότητα ότι το Ιράν βρισκόταν στα τελευταία βήματα της ολοκλήρωσης του πυρηνικού προγράμματος. Ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ισραήλ, δηλαδή. Γι΄ αυτό και η επίθεση στο Ιράν, την περασμένη Παρασκευή, είχε την έγκριση όλων των πολιτικών δυνάμεων του Ισραήλ, ακόμα και αυτών που μέμφονται και επιτίθενται στον Νετανιάχου για τις επιλογές του στη Γάζα.

Η σκακιέρα πλέον φλέγεται ακόμα πιο επικίνδυνα…