Παραμένει όμως έκπληξη ο χρόνος που επιλέχθηκε: Πώς τολμά ο πρώην πρωθυπουργός Γκαμπριάλ Ατάλ, ο οποίος εισηγήθηκε το νομοσχέδιο, να αποκαθιστά έναν Εβραίο στρατιωτικό, την ώρα που ο Νετανιάχου βομβαρδίζει αμάχους; Οι βουλευτές πάντως ψήφισαν το νομοσχέδιο και ο Ντρέιφους προήχθη σε ταξίαρχο του Γαλλικού Στρατού.

Η τροπή που έχει πάρει ο πόλεμος στη Γάζα έχει μετατρέψει σε ναρκοπέδιο οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση γύρω από το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους. Αν και όλος ο δημοκρατικός πλανήτης στάθηκε στο πλευρό του Ισραήλ μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς της 7ης Οκτωβρίου, έκτοτε οι επιλογές του Ισραηλινού πρωθυπουργού υπό την πίεση και της ακροδεξιάς κυβερνητικής πτέρυγας τον έφεραν από τη θέση του αμυνόμενου στη θέση του απολογούμενου. Περίπου 2,1 εκατ. άνθρωποι στη Λωρίδα της Γάζας διατρέχουν άμεσο κίνδυνο να πεθάνουν, ανάμεσά τους χιλιάδες μωρά, ενώ όλο και περισσότεροι Δυτικοί ηγέτες, αλλά και Ισραηλινοί αξιωματούχοι καταδικάζουν την παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και διαχωρίζουν τη θέση τους από την ηγεσία του Ισραήλ. Οχι όμως από τους λαούς.

Κανείς λογικός, δημοκρατικός άνθρωπος δεν μπορεί να υποστηρίξει τη δράση της Χαμάς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι φταίνε οι Παλαιστίνιοι. Το ίδιο ισχύει και για τους Ισραηλινούς. Δυστυχώς όμως η κατάσταση αρχίζει να ξεφεύγει και εντείνονται οι φόβοι πως ένα νέο κύμα αντισημιτισμού αρχίζει να γεννάται. Το τέρας του φανατισμού άλλωστε δεν θέλει και πολλά για να επιτεθεί. Το είδαμε στην πρόσφατη δολοφονία του νεαρού ζευγαριού στην Ισραηλινή Πρεσβεία στις ΗΠΑ, αλλά και στις υπερβολικές αντιδράσεις που ακολουθούν οτιδήποτε έχει να κάνει με το Ισραήλ, όπως έγινε πρόσφατα στη Γιουροβίζιον και όπως συμβαίνει τώρα με τις επικείμενες εμφανίσεις Ελλήνων καλλιτεχνών στη χώρα. Ναι, μπορεί η χρονική συγκυρία να καίει σαν καυτή πατάτα, όμως αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να ξεκινήσει ένα νέο κυνήγι μαγισσών. Αλλωστε, αν κάτι μπορεί να κάνει η μουσική, είναι να στήνει γέφυρες, όχι να τις γκρεμίζει.