ΕΤΣΙ κι αλλιώς, στην αντιπολίτευση επικρατεί «μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση», που έλεγε και ο Μάο. Το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη βρίσκεται σε φάση εσωκομματικών καβγάδων και δείχνει να έχει μπει σε φθίνουσα πορεία. Η Κωνσταντοπούλου και ο Βελόπουλος έχουν «ταβάνι» γύρω στο 10% και είναι άγνωστο αν θα αντέξουν σε αυτές τις «υψηλές» γι’ αυτούς «πτήσεις» μέχρι την άνοιξη του 2027. Ο ΣΥΡΙΖΑ βαράει διάλυση και δύσκολα θα βρίσκεται στην επόμενη Βουλή. Το ΚΚΕ παραμένει σταθερά γύρω στο 7-8%. Τα υπόλοιπα κόμματα και κομματίδια θα δώσουν μάχη επιβίωσης με στόχο να πιάσουν το 3% και κάπου εκεί θα «τοποθετηθεί» και το κόμμα Σαμαρά, αν και εφόσον δημιουργηθεί.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ και δύο άγνωστοι «x». Ο Αλέξης Τσίπρας και η Μαρία Καρυστιανού. Ο πρώτος έχει προαναγγείλει τη δημιουργία νέου κόμματος, η δεύτερη αφήνει να εννοηθεί πως θα το φτιάξει λίγο πριν από τις κάλπες. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιο κόμμα θα έρθει δεύτερο, τρίτο ή τέταρτο; Θα είναι ο «νέος ΣΥΡΙΖΑ» του Τσίπρα, το αντισυστημικό κόμμα Τεμπών της Καρυστιανού ή θα αντέξει το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρουλάκη ή κάποιον άλλον αρχηγό; Πάντως, με τα σημερινά δεδομένα δύσκολα κάποιο από αυτά τα κόμματα θα μπορέσει να ξεπεράσει το 15%.

ΑΡΑ, για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές υπάρχουν δύο ζητήματα: το αν θα μπορέσουν ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν.Δ. να εξασφαλίσουν μια αυτοδύναμη τρίτη θητεία και η δημιουργία ενός νέου τοπίου στην αντιπολίτευση.

ΣΕ ΟΛΕΣ τις δημοσκοπήσεις υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό αναποφάσιστων -κυμαίνεται γύρω στο 20%-, που περιμένει να αποφασίσει λίγο πριν από την κάλπη. Από τα ποιοτικά στοιχεία των μετρήσεων προκύπτει πως, περίπου, οι μισοί από αυτούς -δηλαδή το 10% του εκλογικού σώματος- είχαν ψηφίσει Ν.Δ. τόσο το 2019 όσο και το 2023. Τώρα, όμως, έχουν «απομακρυνθεί».

ΔΕΝ πρόκειται ούτε για νεοδημοκράτες ούτε για μητσοτακικούς ψηφοφόρους, αλλά για πολίτες που κινούνται στον κεντρώο χώρο. Πολίτες που επιθυμούν την πολιτική σταθερότητα, που ανήκουν στο μέτωπο του ρεαλισμού, που θέλουν να πάει η χώρα μπροστά με ρηξικέλευθες μεταρρυθμίσεις. Πολίτες που έχουν απογοητευθεί από τα λάθη και τις αστοχίες της κυβέρνησης, αλλά δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να στηρίξουν αντισυστημικά κόμματα. Αυτοί οι πολίτες, όμως, απαιτούν από την κυβέρνηση να κάνει περισσότερα. Σε όλους τους τομείς. Αλλιώς, υπάρχει ο κίνδυνος να καθίσουν στον καναπέ τους και να απέχουν εκδηλώνοντας με αυτόν τον τρόπο την αποστροφή τους.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ για την κυβέρνηση είναι κρίσιμο. Αν από αυτήν τη δεξαμενή του 10% του εκλογικού σώματος μπορεί να επαναπροσελκύσει 1 στους 2 ή και, ακόμα καλύτερα, 2 στους 3, τότε θα βρεθεί πολύ κοντά στο να πετύχει την αυτοδυναμία είτε στις πρώτες είτε στις δεύτερες κάλπες.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, βέβαια, είναι πώς μπορεί να κερδηθεί αυτό το στοίχημα. Η κυβέρνηση πρέπει να επιδείξει μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, υψηλότερη ταχύτητα και καλύτερη αποτελεσματικότητα σε κρίσιμους τομείς – πέρα από την οικονομία.

ΑΥΤΟ το 10% των πολιτών απαιτεί: με αφορμή το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο σύστημα για τις αγροτικές επιδοτήσεις, με αφορμή την τραγωδία των Τεμπών να υπάρξει άμεσα ένα αξιόπιστο σιδηροδρομικό δίκτυο, να γκρεμιστούν παθογένειες όπως η γραφειοκρατία και η μη αξιολόγηση στο Δημόσιο, να στηριχθούν ακόμα περισσότερο η ιδιωτική πρωτοβουλία και οι επενδύσεις, να γίνονται τα πράγματα στην ώρα τους και όχι με χρονοκαθυστερήσεις, να υπάρξει ολιστικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού, να τρέξει η υλοποίηση μεταρρυθμίσεων «έξω από το κουτί». Στο χέρι της κυβέρνησης είναι. Μπορεί να πετύχει όλα τα παραπάνω, αρκεί να μη χάσει άλλο χρόνο.