Οι 184 χώρες που συγκεντρώθηκαν για πολλοστή φορά στην Ελβετία δεν κατέληξαν πουθενά, καθώς απορρίφθηκαν και τα δύο εναλλακτικά σχέδια κοινού ανακοινωθέντος. Ηταν ο έκτος γύρος των διαπραγματεύσεων στον ΟΗΕ τα τελευταία τρία χρόνια (συμπτωματικά από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία) χωρίς το χάσμα να γεφυρωθεί. Αντιθέτως, μάλλον διευρύνεται.

Από τη μία, υπάρχει το στρατόπεδο των πετρελαιοπαραγωγών χωρών που υποδεικνύουν ως μόνη λύση την ανακύκλωση των πλαστικών (κάτι που πλέον έχει αποδειχθεί ότι δεν λειτουργεί, καθώς ανακυκλώνεται μόνο το 10%) κι από την άλλη 100 και πλέον κράτη που ζητούν να χτυπηθεί το κακό στη ρίζα του. Δηλαδή, να μειωθεί δραστικά η παραγωγή πλαστικών, που ως γνωστόν έχει βάση τα ορυκτά καύσιμα.

Αυτή τη στιγμή υπολογίζεται ότι μόνο στους ωκεανούς της Γης κολυμπάνε 171 τρισεκατομμύρια τεμάχια πλαστικών σκουπιδιών, χωρίς να συγκαταλέγονται η ξηρά και το υπέδαφος. Ωστόσο ένα λόμπι με επικεφαλής Σαουδική Αραβία και Ρωσία (φυσικά και την Αμερική του Τραμπ- drill baby drill!) θεωρούν τα ορυκτά καύσιμα οξυγόνο των οικονομιών τους, ιδίως τώρα που κερδίζει έδαφος η ηλεκτροκίνηση.

«Τα πλαστικά είναι θεμελιώδες στοιχείο της σύγχρονης ζωής. Πηγαίνουν παντού», δήλωσε ο Ρος Αϊζενμπεργκ, πρόεδρος της εμπορικής ένωσης America Plastic Makers. «Για αυτό πρέπει να θέσουμε ως προτεραιότητα τον τερματισμό της ρύπανσής τους, όχι τον τερματισμό της παραγωγής τους». Πώς θα γίνει αυτό το … μαγικό δεν το εξήγησε.

Ε.Ε., Βρετανία και Αυστραλία πρότειναν έναν συνδυασμό μείωσης των πλαστικών και ενίσχυσης της ανακύκλωσης, με κάποιο πρόσθετο τέλος στις συσκευασίες, που θα αποφέρει έσοδα μισού τρισεκατομμυρίου δολαρίων ως το 2040. Αυτό θα βοηθούσε να στηριχθούν και οι φτωχές χώρες, που εκτός από την κλιματική αλλαγή πλήττονται και από το πλαστικό τσουνάμι.