Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, όμως, και όρια. Και τα όρια θα έπρεπε να μπαίνουν και πάλι από τη λογική. Ο λαϊκισμός και οι ακραίες φωνές επανεμφανίζονται, υποσχόμενοι μαγικά. Το 2015 ήταν το σκίσιμο των Μνημονίων, τώρα είναι η «λύση» του μεταναστευτικού.

Η χώρα και όλοι οι πολίτες πληρώσαμε πολύ ακριβά τις πλατείες των αγανακτισμένων. Χάσαμε πέντε, ίσως και περισσότερα χρόνια, μέχρι να κατανοήσει η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών πως το Μνημόνιο ήταν η συνέπεια της χρεοκοπίας. Πως δεν γινόταν να μην πληρώσουμε το λογαριασμό. Εννοείται πως έγιναν σοβαρά λάθη από όλες τις κυβερνήσεις και από τον απαράδεκτα τιμωρητικό παραλογισμό των δανειστών. Ενα κομμάτι της κοινωνίας πίστεψε σε αυταπάτες. Σε μονομερή διαγραφή χρέους, σε κατάργηση των Μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο, σε φαντασιακούς παραδείσους. Ο λογαριασμός ανέβηκε υπέρμετρα.

ΑΝ δεν κυριαρχούσαν οι μικροκομματικές σκοπιμότητες η χώρα θα είχε βγει από την περιπέτεια των Μνημονίων πολύ νωρίτερα – έως και πέντε χρόνια πιο γρήγορα. Ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύτηκε την οργή και τον πόνο των πολιτών για να εκτοξεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36%. Και αμέσως μετά έκανε ακριβώς τα αντίθετα από όσα δεσμευόταν.

ΣΤΙΣ τελευταίες κάλπες φάνηκε ότι η κοινωνία κατανόησε πως τελικά δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Το 80% ψήφισαν κόμματα που είχαν κυβερνήσει εφαρμόζοντας μνημονιακές πολιτικές. Τεράστια μεταστροφή, αν θυμηθούμε ότι το 2015 το 62% είχε ψηφίσει «όχι» στο δημοψήφισμα πιστεύοντας πως έσκιζε τα Μνημόνια.

ΑΥΤΗ την «εμπειρία» που αποκτήσαμε από τα Μνημόνια θα έπρεπε να την εκμεταλλευτούμε. Με θετικό τρόπο.

ΟΙ πλατείες των αγανακτισμένων όχι μόνο δεν βοηθούν στη διαχείριση του προσφυγικού, αντιθέτως γιγαντώνουν το πρόβλημα. Και εκεί για μια ακόμη φορά «συναντιούνται» οι ακραίοι, όπως στο Σύνταγμα. Από τη μια, εκείνοι που αντιμετωπίζουν ρατσιστικά τους μετανάστες και από την άλλη, εκείνοι που είναι υπέρμαχοι των ανοικτών συνόρων. Τι περίεργο; Δίπλα δίπλα διαδηλώνουν και τα σπάνε τις τελευταίες ημέρες σε νησιά του Βόρειου Αιγαίου.

ΟΙ συνέπειες του προσφυγικού «Μνημονίου» πρέπει να επιμεριστούν σε όλη τη χώρα. Πρέπει να υπάρξει αποσυμφόρηση των νησιών. Πρέπει, όμως, να δημιουργηθούν και κλειστές δομές που θα στείλουν το μήνυμα αποτροπής προς όσους μετανάστες σχεδιάζουν να έρθουν στη χώρα μας. Πρέπει να κυριαρχήσει η λογική. Και όχι ο λαϊκισμός επικίνδυνα ακραίων φωνών τύπου Μουτζούρη.

Από την έντυπη έκδοση

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου