«Ο θάνατος του εμποράκου» του Αρθουρ Μίλερ και οι «Αινιγματικές παραλλαγές» του Ερικ-Εμάνουελ Σμιτ συγκινούν, προβληματίζουν και αφήνουν το δικό τους θεατρικό αποτύπωμα στο καλοκαίρι μας.

Οταν τα σημαντικά έργα συναντούν δυνατούς ηθοποιούς και αξιόλογους καλλιτεχνικούς συντελεστές, το αποτέλεσμα είναι κάτι που δεν περνά ποτέ απαρατήρητο. Ακόμα κι ένα έργο που πρωτοανέβηκε πριν από 75 χρόνια γίνεται επίκαιρο ξανά, αποκτώντας νέα ανάγνωση, με τα μάτια του σήμερα.

Αν δεν πετύχατε αυτές τις παραστάσεις στην Αθήνα, αξίζει να τις αναζητήσετε και να αφεθείτε στην αιώνια, αναπόφευκτη πολυπλοκότητα των ανθρώπινων σχέσεων.

«Ο θάνατος του εμποράκου»: Ενα από τα σημαντικότερα έργα του παγκόσμιου δραματολογίου ζωντανεύει στη σκηνή, με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη στον εμβληματικό ρόλο του Γουίλι Λόμαν. Σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη, αυτή η παράσταση αποτελεί ένα βαθύ σχόλιο πάνω στο «αμερικανικό όνειρο», στην έννοια της επιτυχίας στη ζωή και τις οικογενειακές σχέσεις.

Πρόκειται για την ιστορία του Γουίλι Λόμαν, πωλητή που, στα 60 του χρόνια, συνειδητοποιεί ότι η ζωή του δεν εξελίχθηκε όπως την ονειρευόταν. Γεμάτος απογοήτευση και αυταπάτες, ζει στο παρελθόν, αναπολώντας τη χαμένη αίγλη μιας περασμένης εποχής, κατά την οποία ένιωθε, έστω και ψευδώς, χρήσιμος και σημαντικός. Ο Μίλερ εξερευνά την ψυχολογική κατάρρευση ενός ανθρώπου που έχει επενδύσει τα πάντα σε ένα σύστημα αξιών που τον έχει εγκαταλείψει προ πολλού, καθώς και τις επιπτώσεις αυτής της αποτυχίας στην οικογένειά του – τη σύζυγό του, Λίντα, και τους δύο γιους του, Μπιφ και Χάπι. Το έργο αναδεικνύει τα θέματα που έχουν να κάνουν με την ταυτότητα εαυτού, την πατρική φιγούρα και την αναζήτηση του νοήματος της ζωής.

Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης αναλαμβάνει έναν από τους πιο απαιτητικούς ρόλους του παγκόσμιου ρεπερτορίου. Με υποκριτική δεινότητα και στην κωμωδία και στο δράμα, η ερμηνεία του είναι καθηλωτική, αποδίδοντας την πολυπλοκότητα και τον πόνο του χαρακτήρα, με ειλικρίνεια και βάθος. Ο Γιώργος Νανούρης, γνωστός για τις ευαίσθητες και σύγχρονες προσεγγίσεις του, φωτίζει σκηνοθετικά τις σκοτεινές πτυχές του έργου, αναδεικνύοντας τη διαχρονικότητά του.

«Ο θάνατος του εμποράκου» είναι ένα έργο-κραυγή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την ανάγκη για αναγνώριση. Είναι μια παράσταση που προβληματίζει το κοινό για τις αξίες που επικρατούν στην κοινωνία και τις συνέπειες της ακατάπαυστης αναζήτησης της επιτυχίας.

«Αινιγματικές παραλλαγές»: Η παράσταση του Ερικ-Εμάνουελ Σμιτ, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια και Πυγμαλίωνος Δαδακαρίδη, αποτελεί ένα καθηλωτικό ψυχολογικό θρίλερ, που διαδραματίζεται σε έναν απομονωμένο χώρο, μακριά από τον κόσμο. Με πρωταγωνιστές τους εξαιρετικούς Γιάννη Μπέζο και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, η παράσταση εξελίσσεται σε μπρα ντε φερ ευφυΐας και αναζήτησης της αλήθειας.

Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από τον Αμπέλ Ζνόρκο (Γιάννης Μπέζος), έναν νομπελίστα συγγραφέα, ο οποίος δέχεται στο απομονωμένο σπίτι του έναν δημοσιογράφο, τον Ερικ Λάρσεν (Πυγμαλίων Δαδακαρίδης), για μια συνέντευξη. Αυτό που ξεκινά ως μια τυπική συνέντευξη μετατρέπεται σταδιακά σε ένα παιχνίδι γάτας και ποντικιού, όπου οι αλήθειες αποκαλύπτονται σταδιακά και οι ζωές των δύο ανδρών συνδέονται με απρόσμενο τρόπο. Ο Σμιτ, με τη διεισδυτική του γραφή, ερευνά τη φύση της αγάπης, της πίστης και της προδοσίας.

Η σκηνοθεσία των Τσαφούλια και Δαδακαρίδη αναδεικνύει τις λεπτές αποχρώσεις των χαρακτήρων με συνεχή ένταση, χτίζοντας μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και αγωνίας που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού μέχρι την τελευταία στιγμή. Οι ερμηνείες των Μπέζου και Δαδακαρίδη είναι συγκλονιστικές, προσδίδοντας βάθος και ειλικρίνεια στους ρόλους τους. Είναι μια παράσταση που προσφέρει όχι μόνο ψυχαγωγία, αλλά και τροφή για σκέψη, αφήνοντας τον θεατή με πολλά αναπάντητα ερωτήματα και την ανάγκη να αποκρυπτογραφήσει τις «αινιγματικές παραλλαγές» της ανθρώπινης φύσης.