Το έργο «Λιτανεία», σύνθεση σπάνιου πνευματικού και μουσικού βάθους, προσεγγίστηκε από τον ομιλητή ως μια δυνατή προσευχή που περιγράφει τον δρόμο της ψυχής προς την εσωτερική μεταμόρφωση μέσα από τη μετάνοια.

Η ανάλυση ακολούθησε διττή προσέγγιση. Στην πρώτη, ο π. Χρυσόστομος εισήγαγε έννοιες από τη ψυχολογία του Καρλ Γιουνγκ, όπως το «προσωπείο-μάσκα», η «σκιά», ο «ήρωας» και το «Εαυτός». Στοιχεία που, όπως υπογράμμισε, αντανακλώνται στο λιμπρέτο του έργου, περιγράφοντας τον αγώνα της ψυχής να υπερβεί τα αδιέξοδα και την ανθρώπινη αδυναμία, αναζητώντας την ελευθερία από τα πάθη και την εσωτερική γαλήνη.

Στη δεύτερη προσέγγιση, επικεντρώθηκε στη θεολογική διάσταση των 24 σύντομων προσευχών που περιλαμβάνονται στη «Λιτανεία». Μέσα από αυτές, ανέδειξε τον δύσκολο δρόμο της σωτηρίας, που περνά από την αυτογνωσία, την αναγνώριση της ανθρώπινης πτώσης και, τελικά, τη μετάνοια. Όπως τόνισε, το μουσικό μέρος και τα λόγια του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου συνυφαίνονται σε μια ανώτερη σύνθεση που επικαλείται και βιώνει τη θεία χάρη.

Ο π. Χρυσόστομος, ο οποίος διακονεί στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή, σημείωσε ότι σε έναν κόσμο ολοένα πιο τεχνοκρατικό, τέτοιες εμπειρίες μπορούν να ταράξουν τη ρουτίνα της πνευματικής στασιμότητας και να προάγουν μια ανώτερη εσωτερική επίγνωση. Η διάλεξη, που συνδύασε ακρόαση αποσπασμάτων με ψυχολογικό και θεολογικό σχολιασμό, πρόσφερε στο κοινό ένα σπάνιο ταξίδι αυτογνωσίας και πνευματικής καλλιέργειας, ακολουθώντας το όραμα του Άρβο Περτ για την τέχνη ως πηγή μεταμόρφωσης και ελπίδας.