Απ’ όλα αυτά απομονώνω μία στιγμή, αμέσως πριν και αμέσως μετά τον εμπαιγμό του δημοψηφίσματος.

Τότε είχα έναν φίλο, ο οποίος ήταν στον πολύ στενό κύκλο του Α. Τσίπρα και γνώριζε πολλά. Αν και νέος, ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας και τον είχε ψηφίσει τον φίλο του με ενθουσιασμό στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Οταν, όμως, ήρθε η ώρα του δημοψηφίσματος, ανησύχησε πολύ. Και δεν το έκρυβε στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες μας. Το αντίθετο μάλιστα. Παραμονή του δημοψηφίσματος τον συναντώ σε ένα σπίτι.

Εμφανώς πιο ήρεμο και σχεδόν καθόλου ανήσυχο. «Τι έγινε βρε;», τον ρωτάω. «Εντάξει», μου απαντάει, «δεν θα γίνει τίποτα με το ευρώ». Ολίγον ξαφνιασμένος με την καινούργια σιγουριά του, τον ρωτάω ξανά «Γιατί; Τι άλλαξε;». Γυάλισαν τα μάτια του και μου λέει: «Ξέρεις τι θα ψηφίσει ο Αλέξης;». Περισσότερο για να τον πειράξω, του λέω «”ναι” θα ψηφίσει. Eχει άλλη επιλογή, παρότι θα βγει το “όχι”;». Με ανάμικτα συναισθήματα μου λέει: «Δαγκωτό “ναι” θα ψηφίσει, κάνοντας την προσευχή του να βγει “ναι”. Αλλά και το “όχι” να βγει, θα το κάνει “ναι”».

Μόλις είχε φύγει από το σπίτι του Α. Τσίπρα.

Από τη στήλη ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ του Ελεύθερου Τύπου