Στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Αριστερά μπορεί να το βλέπουν ως «σανίδα σωτηρίας» για να αποφύγουν την εξαΰλωση. Η Ζωή, από τη δική της πλευρά, θεωρεί τον πρώην σύντροφό της ως το «χρυσό δώρο» για να μαζέψει και να στεγάσει όλα τα αριστερά εξτρίμ.

Οι μόνοι που ήδη έχουν ξεκινήσει να αισθάνονται τη «συρρίκνωση» είναι στο ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο γιατί θα τους κόψει τις ροές και θα ξαναμαζέψει όσους πρόσκαιρα κέρδισαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως γιατί τους «καίει» όλο το αφήγημα ή η προβολή της «ελπίδας» ότι είναι εφικτή η εναλλακτική προοπτική σχηματισμού ενός κεντροαριστερού εκλογικού ή μετεκλογικού μετώπου συγκυβέρνησης.

Γιατί το να δεις τον Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ να κάνουν τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝ.ΕΛ. στον Αλέξη είναι σαν «το θύμα που θέλει να πείσει ότι ερωτεύτηκε τον θύτη του». Γίνεται; Δεν γίνεται.

Αφήστε που μέσα σε όλα αυτά, ο πρώην πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ., μετά το «άδειασμα» από τη μέλλουσα πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα και τον σάλο που έχουν προκαλέσει οι διάλογοι που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, «απειλεί» ότι θα επιστρέψει σαν απάντηση στον «πόλεμο» που δέχεται. Λίγο είναι κι αυτό;