Τα αποτελέσματα της P-TEC και οι συμφωνίες που αφήνει πίσω της ενισχύουν και την κυβέρνηση στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο με πολλαπλούς τρόπους. Καθώς την εμφανίζει να μιλάει και να πράττει για τα «μεγάλα», για την Ελλάδα του 2030, η οποία στη διαδρομή της έως τότε μπορεί να αλλάξει σημαντικά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, να εκσυγχρονίζεται διαρκώς, να συγκλίνει με την Ε.Ε. και να ισχυροποιεί τα σύνορά της στη στεριά, στη θάλασσα και τον αέρα.

Η ισχύς της χώρας μιλάει απευθείας στην καρδιά και το συναίσθημα της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων. Και καταρρίπτει στην πράξη τις αβάσιμες, όπως αποδεικνύεται, κατηγορίες της αντιπολίτευσης περί «απομονωμένου Μητσοτάκη», «θριαμβευτή Ερντογάν» και «ηττημένης Ελλάδας». Οι κατηγορίες περί «πρόθυμων» και «δεδομένων» αποδεικνύονται εντελώς ανυπόστατες και καταστροφολογικές, όπως και οι εκ δεξιών και «υπερπατριωτών» αιτιάσεις περί κινδύνου των εθνικών συμφερόντων και της εθνικής ακεραιότητας. Η εικόνα της «μίζερης» και «μοναχικής» χώρας, την οποία «μόνταρε» η ποικιλώνυμη αντιπολίτευση, αντικαταστάθηκε μέσα σε δύο μέρες με την πραγματική εικόνα μιας χώρας η οποία φιλοξένησε και συμφώνησε με τις ΗΠΑ, με 25 ευρωπαϊκές χώρες και με ορισμένους από τους παγκόσμιους κολοσσούς της ενέργειας.

Η αναγόρευση της χώρας σε πύλη εισόδου του αμερικανικού LNG για την Ανατολική Ευρώπη συνδέεται πια ευθέως με έναν μείζονα στόχο της Δύσης, να απεξαρτηθεί ολοκληρωτικά από το ρωσικό φυσικό αέριο. Αυτή η εξέλιξη αυτονόητα σημαίνει:

1. Γεωπολιτική αναβάθμιση που εξασφαλίζει λόγο στο διεθνές περιβάλλον.
2. Οικονομική ενίσχυση, όχι μόνο γιατί στην Ελλάδα στο προσεχές διάστημα θα γίνουν μεγάλες ξένες επενδύσεις. Μόνο η ExxonMobil κάνει λόγο για επενδύσεις της τάξεως των 5-10 δισ. Ενώ ο υπ. Ενέργειας των ΗΠΑ, Κρις Ράιτ, έκανε ευθέως λόγο για «χρηματοδοτική υποστήριξη από την αμερικανική κυβέρνηση σε έργα ελληνικού και περιφερειακού ενδιαφέροντος, που σχετίζονται με τον εφοδιασμό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης με αμερικανικό φυσικό αέριο».
3. Ενίσχυση της θέσης της έναντι της Τουρκίας, η οποία, με εμφανή δυσαρέσκεια, διαπιστώνει πως μένει εκτός του ενεργειακού και διπλωματικού πεδίου στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Οταν την ίδια στιγμή η παρουσία της Chevron στα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης και της Πελοποννήσου καταργεί στην πράξη του τουρκολιβυκό μνημόνιο. Και η Κύπρος συμφωνεί για την ΑΟΖ με την έως πριν από λίγο δεδομένη για την Τουρκία Λιβύη, η οποία συνεχίζει να κινείται με γνώμονα τη μέση γραμμή και όχι τις επεκτατικές βλέψεις της Αγκυρας.
4. Ξεμπλοκάρει το «καλώδιο» με το οποίο θα γίνει η ενεργειακή διασύνδεση της Κρήτης με την Κύπρο και εν συνεχεία με το Ισραήλ. Ο GSI, που προς στιγμήν φάνηκε να «πεθαίνει», είναι ολοζώντανος.
5. Η παρουσία της Chevron στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και της ExxonMobil στο Ιόνιο δημιουργεί ισχυρά αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία καθιστούν σχεδόν αδύνατες τις όποιες αναθεωρητικές σκέψεις της Τουρκίας, η οποία δεν μπορεί να συγκρουστεί με τις ΗΠΑ επί ελληνικού εδάφους. Ιδια μοιάζει και η τύχη της «γαλάζιας πατρίδας».

ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ

Σοβαρή δουλειά, ορατά αποτελέσματα

Η κυβέρνηση, επωφελούμενη και της συγκυρίας και με συστηματική διπλωματική δουλειά, κατάφερε ένα σχέδιο που ήταν στα χαρτιά από το 2010 να το κάνει πράξη. Μεγάλη συμμετοχή στην υλοποίηση του μέχρι πριν από λίγες ημέρες ονείρου είχε ο υπ. Ενέργειας, Στ. Παπασταύρου, ο οποίος «δούλευε» για αυτό το έργο από τότε που ήταν στο Μέγαρο Μαξίμου ως υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ. Ενώ κρίσιμη αποδεικνύεται η πρόσφατη συνάντηση που είχε ο Κυρ. Μητσοτάκης στη Νέα Υόρκη με όλη την ηγεσία της ExxonMobil. Οι κακεντρεχείς έβλεπαν το δέντρο της -αποτυχημένης- συνάντησης του Τ. Ερντογάν και με τον Ντ. Τραμπ και χλεύαζαν για την ακύρωση του ραντεβού του πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο, αλλά έχασαν το δάσος της ουσίας.

Είναι προφανές ότι αλλάζει και το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση θα μιλά για τα «μεγάλα», τα οποία θα αποτυπώνονται στην ανάπτυξη και την τσέπη των πολιτών, ενώ η αντιπολίτευση δείχνει να μην μπορεί να ξεφύγει από τη σκανδαλολογία και τον μηδενισμό. Από τη μια, σταθερότητα και δημιουργικότητα και, από την άλλη, γκρίνια χωρίς προτάσεις. Και έτσι θα αποδεικνύεται γιατί οι ΗΠΑ επέλεξαν να ποντάρουν στην Ελλάδα.