Ο ελληνικός λαός, οι Ευρωπαίοι, οι πολιτικοί του αντίπαλοι, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης Τσίπρα θυμούνται. Και από τη στιγμή που όλοι θυμόμαστε, το παραμΙθάκη (όπως πρώτος ο «Ελεύθερος Τύπος» χαρακτήρισε το βιβλίο του κ. Τσίπρα) είναι μία προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας για πολιτικούς σκοπούς του συγγραφέα του. Και ως τέτοιο, το βιβλίο, που βρίσκεται από σήμερα στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και εμπορικά θα πάει εξαιρετικά, δεν μπορεί να πείσει.

Η τελευταία προδημοσίευση από το βιβλίο του κ. Τσίπρα αφορά το οδυνηρό, ακριβότερο και κυρίως αχρείαστο μνημόνιο, το 3^ο Μνημόνιο του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Την κυκλοφόρησε μάλιστα με ένα ηχητικό με τον ίδιο να διαβάζει, ακολουθώντας και τη μορφή podcast του βιβλίου.

Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι επιχειρεί να καταρρίψει τους «μύθους» πίσω από τα γεγονότα των ημερών, αλλά στην πραγματικότητα γράφει «μύθους» για να αποκρύψει την αλήθεια.

1 Επαιξε… και χάσαμε

«Το πρόγραμμα που υπέγραψα αποτέλεσε αναμφισβήτητα έναν επώδυνο συμβιβασμό, αλλά έθεσε τα θεμέλια για την οριστική έξοδο της πατρίδας μας από τα Μνημόνια, το 2018, την πρωτοφανή ελάφρυνση του χρέους και την επιστροφή της σε τροχιά ανάκτησης της δημοσιονομικής και θεσμικής της αυτονομίας», γράφει ο κ. Τσίπρας.

Ουδέν ψευδέστερον τούτου…

Ο κ. Τσίπρας, αναλαμβάνοντας την εξουσία τον Ιανουάριο του 2015, είχε τη δυνατότητα να συνεχίσει από εκεί που τελείωσε η κυβέρνηση Σαμαρά. Οι Ευρωπαίοι δεν συμφώνησαν με το περίφημο «μέιλ Χαρδούβελη» (σ.σ.: το οποίο κόστιζε μόλις 1 δισ. ευρώ και όχι +100 δισ. ευρώ που κόστισε με τις πιο μετριοπαθείς αναλύσεις το Μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ) διότι ήξεραν το αποτέλεσμα των εκλογών και περίμεναν τη νέα κυβέρνηση για να συμφωνήσουν. Ηταν δε γενικά παραδεκτό ότι για λόγους καλής πρόθεσης σε μία νέα κυβέρνηση θα προσέφεραν μία σχετικά καλύτερη συμφωνία και τα πράγματα θα μπορούσαν να προχωρήσουν. Επίσης, ψέμα είναι και ο ισχυρισμός ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρήκε άδεια ταμεία. Υπήρχε συμφωνία κυβέρνησης Σαμαρά-Ευρωπαίων για πιστοληπτική γραμμή ως τον Μάρτιο του 2015, με την ελπίδα ότι η νέα κυβέρνηση δεν θα χρειαστεί περισσότερο για να υπογράψει τη δική της συμφωνία και τη συνέχιση του προγράμματος που έδειχνε έξοδο από τα Μνημόνια το 2017. Τελικά, ο Τσίπρας αποφάσισε να μην προχωρήσει σε συμφωνία για την Ελλάδα και τον ίδιο και να ρισκάρει στη γραμμή Βαρουφάκη, επειδή είχε υποσχεθεί να καταργήσει τα Μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο, δημιουργώντας έναν πήχυ από τον οποίο θα περνούσε από κάτω. Πολιτικά δειλός, επιδείνωσε τους μήνες που ακολούθησαν τη θέση της χώρας και, ως εκ τούτου, τον Ιούνιο που αναγκάστηκε να κάνει νέα συμφωνία ήταν πολύ χειρότερη για τη χώρα και τους Ελληνες. 

2 Για τις τράπεζες

Γράφει ακόμα ότι «όσοι επιχειρούν να φορτώσουν σε μας το κόστος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αποσιωπούν ή αγνοούν ότι αυτή θα ήταν αδύνατον να αποφευχθεί ακόμη και αν δεν υπήρχαν οι αναταράξεις του 2015, αφού οι ελληνικές τράπεζες ήταν ήδη σε πολύ δύσκολη κατάσταση από το 2013-2014, με πάνω από το 45% των δανείων που είχαν χορηγήσει να είναι «κόκκινα». Ενώ η απόφαση της ΕΚΤ να αποσύρει το waiver για τα ελληνικά ομόλογα μία εβδομάδα μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου επιτάχυνε την κρίση ρευστότητας των τραπεζών.

Στις τράπεζες είχε επέλθει σταθερότητα ήδη (μετά τις επώδυνες για τον λαό και αναγκαίες ανακεφαλαιοποιήσεις) από το φθινόπωρο του 2014. Η εξάμηνη διαπραγμάτευση του 2015 και η απόφαση για capital controls (σ.σ.: όλοι θυμούνται το «αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες, του Γιάννη Βαρουφάκη) τις «γονάτισε» ξανά. 

3 Για τις αγορές

Συνεχίζει ο κ. Τσίπρας: «Μήπως, όμως, υπήρχε η δυνατότητα αποφύγουμε το πικρό ποτήρι; Να ανακτήσει η χώρα πρόσβαση στις αγορές και να μπορέσει έτσι, χωρίς πίεση και εκβιασμούς, να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις και να αποφύγει τη χρεοκοπία; Αυτό κανένας σοβαρός αναλυτής δεν το συζητά. Γιατί μιλάμε για μια χώρα που δεν είχε ολοκληρώσει καμία σοβαρή διαρθρωτική μεταρρύθμιση. Μια χώρα που δεν κατάφερε να κλείσει την 5η αξιολόγηση του δεύτερου συνεχόμενου προγράμματος στήριξης. Μια χώρα με απαγορευτικά επιτόκια δανεισμού, ένα βουνό δημόσιου χρέους, περίπου στο 180% του ΑΕΠ, και τεράστια ποσά σε αποπληρωμές δανείων μέσα στην επόμενη τριετία».

Πρόκειται για το τρίτο μεγάλο ψέμα του κ. Τσίπρα. Η οικονομία μετά από συνεχείς τριετίες ύφεσης είχε επιστρέψει από το φθινόπωρο του 2014 στις αγορές και στην ανάπτυξη, έστω με το ασταθές 0,4%, ενώ η ανεργία είχε αρχίσει και μειωνόταν. Το α’ εξάμηνο του 2015 προκάλεσε νέα κρίση, οι αγορές έχασαν ξανά την εμπιστοσύνη που ανακτούσε η Ελλάδα το 2014. Αυτή είναι η αλήθεια.