«Ο ρόλος του Θόδωρου στο Καφέ της Χαράς με εγκλώβισε και αυτό με ενοχλούσε. Για ένα μεγάλο διάστημα μου πρότειναν τέτοια πράγματα. Θυμάμαι κάποτε έκανα μια δική μου παραγωγή στο θέατρο και ήρθε ένας σκηνοθέτης και μου είπε ”Πωπω, ρε παιδί μου, σε απορρίψαμε από δουλειές”», είπε στην κάμερα της εκπομπής «Breakfast@Star», την Τετάρτη 27 Νοεμβρίου.

Η αίσθηση της ταύτισης με έναν ρόλο, όπως εξηγεί, δεν είναι μόνο προσωπική αλλά και επαγγελματική παγίδα: οι συνεργάτες και οι επιλογές δουλειάς διαμορφώνονται γύρω από την εικόνα που έχει δημιουργήσει ο χαρακτήρας. Αυτή η εμπειρία τον ώθησε σε προβληματισμούς για το πώς ο χώρος βλέπει τους ηθοποιούς και για την ανάγκη να εξελίσσονται πέρα από στερεότυπα.

Σε σχέση με την ευρύτερη εικόνα του θεάτρου, κλήθηκε να σχολιάσει και την άποψη ότι «το θέατρο είναι ένα μεγάλο κρεβάτι». «Δεν μπορώ να δεχτώ την ατάκα ότι το θέατρο είναι ένα μεγάλο κρεβάτι. Εγώ τόσα χρόνια που δουλεύω, δεν χρειάστηκα κανένα κρεβάτι. Δεν είναι ωραίες αυτές οι γενικεύσεις», σχολίασε, απορρίπτοντας τις γενικεύσεις και υπερασπιζόμενος την επαγγελματική διάσταση της τέχνης.