Δήλωσε ότι θα σκεφτόταν μία ενδιαφέρουσα πρόταση. Ταυτόχρονα μίλησε για τη θεατρική παράσταση όπου πρωταγωνιστεί, που έχει ως θέμα το Αλτσχάιμερ και στην οποία έχει εντάξει μουσική του Λουκιανού Κηλαηδόνη, στοιχείο που, όπως είπε, ταιριάζει στην πλοκή.

Σκέφτεται να γράψει βιβλίο, αλλά δεν έχει αποφασίσει το θέμα: «είμαι ανάμεσα στο να γράψω ένα βιβλίο για τη σχέση μου με τον Λουκιανό ή μια αυτοβιογραφία δική μου». Αν το βιβλίο ήταν μόνο για τον Λουκιανό, ο τίτλος θα ήταν η φράση που της είχε πει στο νοσοκομείο: “πάμε σπίτι αγάπη μου”. Η εξομολόγηση της ηθοποιού αποκαλύπτει την προσωπική της ανάγκη και τη νοσταλγία: “Μου λείπει η συντροφιά του, να ακουμπήσω στον ώμο του και να νιώσω την απόλυτη προστασία και γαλήνη”.

Η αφήγηση συνδέει τη δημόσια παρουσία με την ιδιωτική μνήμη: η μουσική του Λουκιανού στην παράσταση λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στη σκηνή και στην προσωπική ιστορία της Βαγενά. Η ίδια αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μετασχηματίσει αυτές τις αναμνήσεις σε σελίδες, κρατώντας όμως την απόφαση για το όνομα και το περιεχόμενο του βιβλίου ανοικτή.