Παράλληλα, η αυξημένη ανθρώπινη δραστηριότητα, ειδικά στις περιοχές με μεγάλη τουριστική κίνηση και αγροτική παραγωγή, οδηγεί σε υπεράντληση υδάτων τόσο για ύδρευση όσο και για άρδευση. Το αρνητικό ισοζύγιο μεταξύ προσφοράς και ζήτησης επιδεινώνει τα γερασμένα αρδευτικά δίκτυα, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του νερού να χάνεται στη διαδρομή.

Η επιστημονική κοινότητα έχει εγκαίρως επισημάνει το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλες οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και όχι μόνο. Η Ελλάδα βρίσκεται στη 19η θέση παγκοσμίως ως προς τον κίνδυνο εμφάνισης λειψυδρίας, με τα στοιχεία να δείχνουν υπερδιπλασιασμό των απολήψεων νερού για ύδρευση την περίοδο 2001-2022, αλλά και την υψηλότερη δαπάνη σε όγκο νερού ανά εκτάριο αρδευόμενης γης στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τρέξουν ακόμα πιο γρήγορα τα έργα που έχουν δρομολογηθεί.

Η κυβέρνηση προχωρά στην εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου διαχείρισης των υδάτων, το οποίο αντιμετωπίζει ολιστικά το θέμα με μια σειρά έργων και παρεμβάσεων. Βασική φιλοσοφία είναι η ύπαρξη ενός κεντρικού φορέα που θα μπορεί να λειτουργεί αποκεντρωμένα και να επιβλέπει μεταξύ άλλων τις μεθόδους άντλησης του νερού για ύδρευση και άρδευση.

Παράλληλα, απαιτούνται στοχευμένες δράσεις ανά περιοχή σε συνεργασία με τους δήμους, τις περιφέρειες και τους τοπικούς φορείς. Εργα όπως σύγχρονες μονάδες αφαλάτωσης, συστήματα αποθήκευσης νερού, γεωτρήσεις και έξυπνα δίκτυα διανομής είναι άκρως απαραίτητα.