Ο πρόεδρος της Αρχής για το Ξέπλυμα Βρώμικου Χρήματος, πρώην αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης, έκλεισε τον δρόμο στα «πλυντήρια» νομιμοποίησης παράνομων κεφαλαίων μέσω στοιχηματικών εταιρειών που λειτουργούσαν νόμιμα, αλλά «ξέπλεναν πολύ μαύρο χρήμα».

Κάθε παίκτης διακινούσε από 100 ευρώ έως και 1.000.000 ευρώ, με αποτέλεσμα να εντοπιστούν μεταξύ των «τζογαδόρων» υψηλόβαθμοι δημόσιοι υπάλληλοι – όπως διευθυντές υπουργείων και δημόσιων υπηρεσιών – οι οποίοι αδυνατούσαν να δικαιολογήσουν τα τεράστια ποσά από τα νόμιμα εισοδήματά τους.

Στο μικροσκόπιο της Αρχής βρέθηκαν περίπου 200 παίκτες, που υπό τον μανδύα της νομιμότητας στοιχημάτιζαν μέσω 10 συστημικών στοιχηματικών εταιρειών, διακινώντας κεφάλαια που συχνά έφταναν το ένα εκατομμύριο ευρώ. Στην πραγματικότητα, αυτά τα ποσά χρησιμοποιούνταν για νομιμοποίηση παράνομων εσόδων.

Η Αρχή έχει ήδη εντοπίσει τα 200 πρόσωπα και ξεκίνησε τον έλεγχο συγκρίνοντας τις φορολογικές δηλώσεις τους με τα ποσά που τζόγαραν.

Το κύκλωμα και η δράση του

Το κύκλωμα αποκαλύφθηκε μετά από πολύμηνη έρευνα εξειδικευμένων στελεχών της Αρχής, η οποία τελικά έκλεισε μια τεράστια τρύπα που επέτρεπε σε κυκλώματα να ξεπλένουν μαύρο χρήμα μέσω του νόμιμου στοιχηματισμού, επωφελούμενοι το νομικό κενό που υπάρχει.

Το ξέπλυμα μαύρου χρήματος γινόταν μέσω των 10 περίπου συστημικών εταιρειών παροχής τυχερών παιγνίων οι οποίες χρησιμοποιούν ως πράκτορες-εισπράκτορες ιδιοκτήτες καταστημάτων που δεν έχουν καμία σχέση με τον χρηματοπιστωτικό τομέα και τα τυχερά παίγνια, όπως είναι ψιλικατζίδικα, μίνι μάρκετ, πρατήρια υγρών καυσίμων κ.λπ. Στους πράκτορες-εισπράκτορες τα χρήματα κατατίθεντο σε μετρητά και ήταν απροσδιόριστης προέλευσης.

Τα χρηματικά ποσά που ήταν άγνωστης προέλευσης αρχικά κατατίθεντο σε παικτικούς λογαριασμούς, οι οποίοι στη συνέχεια μεταφέρονταν σε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς και ντύνονταν με τον μανδύα της νομιμοφάνειας.

Συγκεκριμένα, οι πελάτες – παίκτες αρχικά άνοιγαν λογαριασμό σε νόμιμες εταιρείες παροχής τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτύου και ελάμβαναν έναν μοναδικό κωδικό της συγκεκριμένης εταιρείας, μέσω του οποίου μπορούσαν να καταθέσουν χρήματα.

Στη συνέχεια, οι πελάτες επισκέπτονταν τα καταστήματα-πρακτορεία των εταιρειών παροχής τυχερών παιγνίων που παρείχαν τη σχετική «διευκόλυνση» (ψιλικατζίδικα, μίνι-μάρκετ) και παρέδιδαν χρήματα σε μετρητά, τα οποία πιστώνονταν στον λογαριασμό που είχαν ανοίξει στις εταιρείες, χρησιμοποιώντας τον μοναδικό κωδικό.

Έτσι, με εντολή του παίκτη-τζογαδόρου, το διαθέσιμο υπόλοιπο, στο οποίο είχαν ενσωματωθεί και τα κεφάλαια που δεν είχε διακριβωθεί η προέλευση και η νομιμότητά τους, μεταφερόταν στον τραπεζικό λογαριασμό τους, οδηγώντας στο ξέπλυμα ύποπτων κεφαλαίων.

Η Αρχή ενημέρωσε σχετικά για την συγκεκριμένη παικτική πρακτική που οδηγεί στο ξέπλυμα μαύρου χρήματος την «Επιτροπή Εποπτείας Ελέγχου Παιγνίων», η οποία είναι αρμόδια για την εποπτεία και τον έλεγχο των τυχερών παιγνίων γενικά για τις δικές της ενέργειες.