Ειδικότερα, η γυναίκα του Γερμανού είχε πεθάνει από ανακοπή και εκείνος έκρυψε μια καραμπίνα μέσα σε μια ψάθα, πέρασε απαρατήρητος από την είσοδο του νοσοκομείου που υπήρχε ιδιωτικό προσωπικό ασφαλείας, ανέβηκε στο νοσοκομείο και πυροβόλησε και τραυμάτισε νοσηλευτή και στην συνέχεια αυτοκτόνησε.

Στην συνέχεια ο νοσηλευτής προσέφυγε στα Διοικητικά Δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για την αναπηρία του και για την ηθική βλάβη που υπέστη.

Το Διοικητικό Εφετείο επιδίκασε στον νοσηλευτή το ποσό των 15.000 ευρώ για την αναπηρία που υπέστη από τον τραυματισμό και το ποσό των 25.000 για ηθική βλάβη.

Το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ, με την υπ΄ αριθμ. 1944/2025 απόφασή του, (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Άννα Καλογεροπούλου και εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Χαρίκλεια Χαραλαμπίδη) έκρινε ότι:

* «Τα νοσοκομεία έχουν αυτοτελή ευθύνη για την ασφάλεια ασθενών, επισκεπτών και προσωπικού, ακόμη και όταν η φύλαξη έχει ανατεθεί σε εξωτερικό ανάδοχο.

* Οφείλουν να πραγματοποιούν ουσιαστική εκτίμηση κινδύνων, να διαθέτουν επαρκές και εκπαιδευμένο προσωπικό φύλαξης και να εφαρμόζουν αποτελεσματικούς ελέγχους προσώπων και αντικειμένων κατά την είσοδο.

* Οι φύλακες πρέπει να αποτρέπουν την είσοδο προσώπων ή αντικειμένων που εμφανώς ενέχουν κίνδυνο και να ειδοποιούν άμεσα τις αρμόδιες αρχές και

* Το νοσοκομείο ευθύνεται για τυχόν ζημία που προκύπτει από πλημμελή φύλαξη, ακόμη και όταν η αμέλεια βαραίνει το προσωπικό της αναδόχου εταιρείας».

Αναφορικά με την αποζημίωση στον νοσηλευτή, το ΣτΕ αναγνώρισε ότι ο εργαζόμενος υπέστη μόνιμες σωματικές και ψυχικές βλάβες που επηρεάζουν ουσιαστικά το επαγγελματικό και κοινωνικό του μέλλον. Έτσι, επικύρωσε την καταβολή της αποζημίωσης των 15.000 ευρώ που του είχε επιδικαστεί από το Εφετείο, κρίνοντας ότι οι συνέπειες του τραυματισμού του είναι σοβαρές και μακροχρόνιες.

Αντίθετα, οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν ότι το ποσό της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης «καθορίζεται μόνο με βάση τις πραγματικές συνέπειες για τον παθόντα και δεν συνδέεται με την οικονομική κατάσταση του νοσοκομείου ή οποιουδήποτε άλλου δημόσιου φορέα» και αναίρεσαν κατά το σκέλος αυτό την εφετειακή απόφαση και την ανέπεμψε στο Διοικητικό Εφετείο για νέα κρίση.