Ο άλλοτε ζωντανός υγροβιότοπος της Θεσσαλονίκης μοιάζει πλέον με ξεχασμένο τοπίο, προκαλώντας έντονη ανησυχία για τη συνέχιση της περιβαλλοντικής του ύπαρξης.

Το φαινόμενο της ξηρασίας στην Κορώνεια επανεμφανίζεται σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Παρότι οι κλιματικές συνθήκες – η παρατεταμένη ανομβρία και οι υψηλές θερμοκρασίες – παίζουν ρόλο, οι αιτίες είναι πολύ βαθύτερες και αποκαλυπτικές για τη διαχρονική διαχείριση της λίμνης.

Παρά το γεγονός ότι η Κορώνεια έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 και προστατεύεται από τη διεθνή Σύμβαση Ραμσάρ, η εικόνα εγκατάλειψης μαρτυρά αποτυχία εφαρμογής αποτελεσματικών μέτρων προστασίας. Η αλόγιστη άντληση υδάτων για αρδευτικούς σκοπούς, η χρόνια ρύπανση, η έλλειψη εποπτείας και η απουσία ουσιαστικού σχεδίου διαχείρισης την έχουν οδηγήσει σε οριακή κατάσταση.

Η αποστράγγιση της λίμνης δεν επηρεάζει μόνο το τοπίο, αλλά και το εύθραυστο οικοσύστημα της περιοχής. Πολλά είδη πτηνών, μεταξύ των οποίων και απειλούμενα, χάνουν το καταφύγιό τους. Οι καλαμιώνες μαραίνονται, η πανίδα φθίνει, και η λίμνη μετατρέπεται σε «νεκρή ζώνη» μέσα σε έναν κατά τα άλλα προστατευόμενο φυσικό χώρο.

Η σημασία της Κορώνειας δεν είναι μόνο περιβαλλοντική – συμβάλλει στη ρύθμιση του μικροκλίματος της περιοχής, υποστηρίζει την τοπική γεωργία και προσφέρει προοπτικές ήπιας τουριστικής ανάπτυξης. Ωστόσο, όλα αυτά τίθενται σε κίνδυνο, αν δεν υπάρξει άμεσα συντονισμένη δράση και βούληση για ανάσχεση της περιβαλλοντικής υποβάθμισης.

Η θλιβερή εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η λίμνη δεν είναι απλώς ένα αποτέλεσμα καιρικών συνθηκών. Είναι καθρέφτης της χρόνιας αδιαφορίας, των αποτυχημένων πολιτικών και της έλλειψης ουσιαστικής προστασίας των φυσικών μας πόρων.