Πρόκειται για πέντε άνδρες αλβανικής και ρουμανικής καταγωγής, σύμφωνα με το κατηγορητήριο που κατατέθηκε και όπως μεταδίδει η DailyMail. Οι δράστες, οι οποίοι σήμερα είναι ενήλικες, κρίθηκαν ένοχοι για σοβαρά σεξουαλικά αδικήματα σε βάρος έξι (6) κοριτσιών, κατά την περίοδο τεσσάρων ετών από τον Μάρτιο του 2015 έως τον Μάιο του 2019. Μεταξύ των κατηγοριών που αντιμετώπιζαν ήταν ο βιασμός, η σεξουαλική επίθεση και η εμπορία ναρκωτικών. Στο κατηγορητήριο περιγράφεται ότι οι δράστες «εξαγόραζαν» τις υπηρεσίες των θυμάτων με αλκοόλ και τσιγάρα, παρέχοντας αυτά τα είδη ως αντάλλαγμα για σεξουαλικές πράξεις που επέβαλαν στα κορίτσια με διάφορα άτομα. Οι επιθέσεις και οι βιασμοί τελέστηκαν σε διάφορες τοποθεσίες της πόλης του Γκέιτσχεντ, συμπεριλαμβανομένου ενός οίκου ανοχής και ενός πάρκου, όπως αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της δίκης.

Στη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας τα θύματα περιέγραψαν το εύρος του τραύματος. Ένα από τα θύματα κατέθεσε: «Νόμιζα ότι θα πεθάνω…», προσθέτοντας «Υπήρξαν φορές που νόμιζα ότι θα πεθάνω μαζί τους» και ότι πλέον φοβάται τόσο πολύ τους άνδρες που αρνείται να ανοίξει την πόρτα του σπιτιού της σε άνδρες διανομείς και να εξυπηρετηθεί από άνδρα υπάλληλο σε μαγαζιά. «Ξέρω ότι έχω πολύ δρόμο μπροστά μου», είπε και συμπλήρωσε:

«Τρέμω όλους τους άνδρες, σιχαίνομαι να βγαίνω έξω και σιχαίνομαι τους ανθρώπους». Άλλη γυναίκα που δέχθηκε επίθεση σε πάρκο κατέθεσε ότι οι δράστες της κατέστρεψαν τις παιδικές αναμνήσεις που είχε από το μέρος: «Το τραύμα δεν πρόκειται να φύγει ποτέ. Πάντα θα θυμάμαι αυτό που συνέβη εκεί». Ένα τρίτο θύμα κατέθεσε ότι ζει με συνεχόμενο φόβο για το αν κάτι κακό θα της συμβεί και ότι «στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα να ζήσω μια φυσιολογική ζωή εφήβου».

Κατέθεσε επίσης: «Έχασα κάθε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, αισθάνομαι ασφαλής μόνο στο σπίτι μου». Οι πέντε καταδικασθέντες αρνήθηκαν όλες τις κατηγορίες καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης. Ένας έκτος ατηγορούμενός τους τελικά αθωώθηκε από όλες τις κατηγορίες, ενώ οι δικαστικές αποφάσεις ορίζουν συνολική ποινή φυλάκισης σαράντα (40) ετών για τους καταδικασθέντες.

Η εισήγηση της έδρας και των εισαγγελέων επικεντρώθηκε στην εκτεταμένη φύση των αδικημάτων και στην ευαλωτότητα των θυμάτων, με αναφορές σε επαναλαμβανόμενα μοτίβα εξαναγκασμού. Στις καταθέσεις περιλαμβάνονταν λεπτομερείς περιγραφές για τον τρόπο που οι δράστες έπαιρναν τον έλεγχο —χορήγηση αλκοόλ, τσιγάρων και υπόσχεση προστασίας— καθώς και μαρτυρίες για τη φιλοξενία θυμάτων σε οικίες και σε οίκημα σχετιζόμενο με οίκο ανοχής.

Η δίκη, που διήρκεσε πολλές συνεδρίες, ανέδειξε την επιμονή των θυμάτων να καταθέσουν παρά τον ψυχολογικό φόρτο, ενώ η έδρα απένειμε ποινές με στόχο την ανταπόδοση στην έκταση της βλάβης που καταγράφηκε στις αιτήσεις των θυμάτων. Οι καταδικασθέντες συνεχίζουν να αρνούνται τις κατηγορίες.