Ο υπογράφων έχει συντάξει όλα τα αιτήματα που διατύπωσε ο Πούτιν και εξηγεί παρακάτω γιατί τα περισσότερα από αυτά είναι απίθανο να γίνουν αποδεκτά από την Ουκρανία.

• Ανταλλαγές περιοχών: Από το 2022, η Ρωσία απαιτεί από τα ουκρανικά στρατεύματα να αποσυρθούν από όλες τις περιοχές που η Ρωσία ελέγχει εν μέρει και ισχυρίζεται ότι έχει προσαρτήσει.

Η Ρωσία προσάρτησε παράνομα τη χερσόνησο της Κριμαίας το 2014. Το Κρεμλίνο ανακοίνωσε, επίσης, την παράνομη προσάρτηση των περιφερειών Χερσώνας, Ζαπορίζια, Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ το 2022, παρά το γεγονός ότι τις ελέγχουν μόνο εν μέρει.

Κατά τη διάρκεια των πρόσφατων συνομιλιών με τις ΗΠΑ για ενδεχόμενες ανταλλαγές περιοχών, ο Πούτιν φάνηκε να έχει «μαλακώσει» στο θέμα των εδαφικών διεκδικήσεων. Ομως, οι αναφορές για τέτοιες ανταλλαγές ήταν αντιφατικές και δεν έχουν ανακοινωθεί επίσημα συγκεκριμένα σχέδια ανταλλαγής.

Σύμφωνα με ορισμένες αναφορές, ο Πούτιν συμφώνησε να μη διεκδικήσει τις πόλεις της Χερσώνας και της Ζαπορίζια, τις οποίες η Ρωσία ισχυρίζεται ότι έχει προσαρτήσει αλλά δεν ελέγχει. Σε αντάλλαγμα, ο Πούτιν θέλει τα ουκρανικά στρατεύματα να αποσυρθούν από το υπόλοιπο τμήμα των περιφερειών Λουγκάνσκ και Ντονέτσκ.

Ο Πούτιν φέρεται να συμφώνησε να αποσύρει τα ρωσικά στρατεύματα από μικρά τμήματα των περιφερειών Σούμι και Χάρκοβο με αντάλλαγμα την αποχώρηση των ουκρανικών στρατιωτικών δυνάμεων από την περιφέρεια του Ντονέτσκ. Οι προτάσεις των ανταλλαγών γης είναι πολύ μονόπλευρες και όλες υπέρ της Ρωσίας και λογικά θα ήταν, επίσης, μία «κόκκινη γραμμή» για την Ουκρανία.

Δεν έχει στρατηγικό νόημα για την Ουκρανία να παραδώσει στη Ρωσία το 30% του Ντονέτσκ που εξακολουθεί να ελέγχει και στο οποίο η Ρωσία δεν έχει καταφέρει να καταλάβει σε πάνω από τρία χρόνια μαχών. Επιπρόσθετα, οι Ουκρανοί τον τελευταίο καιρό έχουν καταφέρει σημαντική προώθηση των μονάδων τους σε Σούμι και Χάρκοβο.

Από στρατιωτικής σκοπιάς, είναι επιτακτική ανάγκη για το Κίεβο να κρατήσει πόλεις όπως το Κραματόρσκ και το Σλαβιάνσκ (στην περιφέρεια του Ντονέτσκ), οι οποίες είναι σημαντικές αμυντικές θέσεις και κόμβοι μεταφορών και επικοινωνιών.

Αν η Ουκρανία εγκαταλείψει όλο το Ντονέτσκ, θα χάσει τη σημερινή οχυρωμένη αμυντική της γραμμή και θα πρέπει να ανοικοδομήσει αυτήν τη γραμμή σε λιγότερο ευνοϊκή ανοιχτή ύπαιθρο πιο κοντά στην πόλη Ντνίπρο. Αυτό θα είναι δαπανηρό και χρονοβόρο.

Οι αναλυτές λένε, επίσης, ότι, αντί να φέρει ειρήνη, μια αποχώρηση από το Ντονμπάς θα ανοίξει απλώς την όρεξη του Πούτιν για περισσότερα εδάφη.

• De jure (εκ του νόμου) αναγνώριση: Το Κρεμλίνο έχει, επίσης, απαιτήσει σταθερά από την Ουκρανία να αναγνωρίσει τις εισβολές στις περιοχές του. Προηγουμένως, ο Τραμπ φέρεται να φλέρταρε με αυτήν την ιδέα για την Κριμαία. Ωστόσο, είναι απολύτως αδύνατο για την Ουκρανία να αναγνωρίσει οποιαδήποτε κατεχόμενα εδάφη ως ρωσικά de jure. Η ουκρανική κοινή γνώμη είναι συντριπτικά εναντίον αυτού και ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία για τον Ζελένσκι.

• Μη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ:Η Ουκρανία θεωρεί ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ είναι η καλύτερη δυνατή εγγύηση ασφαλείας για τη χώρα μεταπολεμικά. Η προεδρία του Τραμπ έκανε αυτόν τον στόχο άπιαστο. Μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν στην Αλάσκα, ο Τραμπ μίλησε για άλλη μία φορά κατά της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ευθυγραμμιζόμενος ουσιαστικά με την απαίτηση της Ρωσίας.

Η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2014, όταν δεν υπήρξαν συνομιλίες για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Η κοινή γνώμη πριν από την εισβολή της Ρωσίας δεν ήταν υπέρ της ένταξης, κάτι που δείχνει ότι η επιθετικότητα της Μόσχας δεν ήταν αντίδραση στην επέκταση του ΝΑΤΟ αλλά μάλλον μια κίνηση για να υπονομεύσει την κυριαρχία της Ουκρανίας.

Η ένταξη του Κιέβου στο ΝΑΤΟ θα σήμαινε ότι οποιαδήποτε πιθανή νέα επίθεση από τη Ρωσία θα εθεωρείτο επίθεση εναντίον όλων των χωρών-μελών της συμμαχίας, οι οποίες, σύμφωνα με το άρθρο 5, θα ήταν υποχρεωμένες να απαντήσουν συλλογικά και να αντιμετωπίσουν την επιθετικότητα.

Νωρίτερα, ο Ζελένσκι χαρακτήρισε την απομάκρυνση της ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ από τις διαπραγματεύσεις «μεγάλο δώρο προς τη Ρωσία», λέγοντας ότι η ένταξη του Κιέβου θα ενισχύσει τη στρατιωτική συμμαχία.

• Αποστρατιωτικοποίηση: Η αποστρατιωτικοποίηση και η αποναζιστικοποίηση ήταν δύο ψευδή προσχήματα που χρησιμοποίησε το Κρεμλίνο για να ξεκινήσει την πλήρους κλίμακας εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022.

Ο Ζελένσκι απέρριψε και τους δύο όρους ως «εντελώς ακατανόητους». Στην αρχή της εισβολής, η Ρωσία απαίτησε από την Ουκρανία να μειώσει τον στρατό της σε 50.000 άτομα προσωπικό, πέντε φορές λιγότερους από όσους είχε η χώρα μέχρι το 2022.

Η Μόσχα φέρεται, επίσης, να επεδίωξε να διασφαλίσει ότι το Κίεβο δεν θα αναπτύξει, παραγάγει, αγοράσει ή δεν θα αναπτύξει πυραυλικά όπλα οποιουδήποτε είδους με βεληνεκές άνω των 250 χλμ. Ο Ζελένσκι επέμεινε επανειλημμένα ότι η Ουκρανία δεν θα συμφωνήσει να μειώσει τις Ενοπλες Δυνάμεις της, ακόμη και αν το Κίεβο λάβει πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ.

«Οπλα» γλώσσα και Εκκλησία

Η Μόσχα συνεχίζει να δικαιολογεί την πλήρους κλίμακας εισβολή της στην Ουκρανία υποστηρίζοντας ότι υπερασπίζεται τον ρωσόφωνο πληθυσμό. Ο λαός που η Ρωσία ισχυρίζεται ότι προστατεύει, ωστόσο, απορρίπτει συντριπτικά αυτούς τους ισχυρισμούς.

Πάνω από το 80% των ρωσόφωνων Ουκρανών βλέπουν αρνητικά τη Ρωσία, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε τον Μάιο από το think tank «Razumkov Centre» με έδρα το Κίεβο σε συνεργασία με το Φόρουμ Ασφαλείας του Κιέβου.

Αν και τα ουκρανικά είναι η επίσημη κρατική γλώσσα, πολλοί Ουκρανοί μιλούν ρωσικά, λόγω αιώνων ρωσοποίησης, από τη Ρωσική Αυτοκρατορία μέχρι την εποχή της Σοβιετικής Ενωσης. Για τους περισσότερους, το να μιλούν ρωσικά δεν σημαίνει πίστη στη Ρωσία. Ωστόσο, το Κρεμλίνο εκμεταλλεύεται τη γλώσσα ως εργαλείο προπαγάνδας, υποδηλώνοντας ότι οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί θέλουν να ενωθούν με τη Μόσχα, ενώ επιβάλλει τη διδασκαλία της ρωσικής γλώσσας στα σχολεία που βρίσκονται στα κατεχόμενα εδάφη.

Το Πατριαρχείο Μόσχας είναι μέρος του ίδιου μηχανισμού προπαγάνδας του Πούτιν. Η ρωσική προπαγάνδα έχει επιδιώξει να απεικονίσει την κίνηση της Ουκρανίας να απαγορεύσει την Εκκλησία που συνδέεται με τη Μόσχα ως «φράξια χριστιανών».

Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός παραμένει ο πιο ευρέως διαδεδομένος, ενώ τα βήματα κατά της Εκκλησίας βασίζονται σε στοιχεία της συνεργασίας της με τη Ρωσία.

Πάνω από 170 μέλη κληρικών που συνδέονται με τη Μόσχα έχουν τεθεί υπό ποινική έρευνα μετά το ξέσπασμα του πολέμου πλήρους κλίμακας.

Στους κατηγορουμένους περιλαμβάνονται επίσκοποι και ανώτεροι κληρικοί, ορισμένοι από τους οποίους φέρονται να έχουν δικαιολογήσει ανοιχτά τη ρωσική επιθετικότητα ή συνεργάζονται με τις ρωσικές δυνάμεις.