Ο 39χρονος Amran Siagian, δασοφύλακας στο Κέντρο Πληροφόρησης για τους Ουρακοτάγκους (OIC), θυμάται πώς μέχρι πρόσφατα συναντούσε συχνά ουρακοτάγκους σε έναν λόφο κοντά στο χωριό Sipirok. Τα ζώα συνήθιζαν να κατεβαίνουν στα τοπικά αγροκτήματα για να αναζητήσουν ντουριάν και άλλα φρούτα, αποτελώντας ένα γνώριμο κομμάτι της καθημερινότητας των κατοίκων.

Μετά όμως τις κατολισθήσεις, οι ουρακοτάγκοι εξαφανίστηκαν από την περιοχή. «Πρέπει να έχουν απομακρυνθεί, όλο και πιο μακριά. Δεν μπορούσα πλέον να ακούσω τις φωνές τους», δήλωσε ο Siagian στο Reuters.

Οι πλημμύρες, που προκλήθηκαν από ισχυρό κυκλώνα και στοίχισαν τη ζωή σε τουλάχιστον 962 ανθρώπους στην Ινδονησία, άφησαν πίσω τους εκτεταμένες καταστροφές, ενώ παράλληλα καταγράφηκαν δεκάδες θύματα και στη νότια Ταϊλάνδη και τη Μαλαισία.

Τοπικοί ηγέτες και περιβαλλοντικές οργανώσεις υπογραμμίζουν ότι η αποψίλωση των δασών, αποτέλεσμα υλοτομίας και εξορυκτικών δραστηριοτήτων, επιδείνωσε δραματικά την ένταση των πλημμυρών.

Στο Sipirok, από τις πλέον πληγείσες περιοχές, μεγάλες εκτάσεις δάσους είχαν ήδη απογυμνωθεί. Ο Siagian ανέφερε ότι εταιρεία υλοτομίας δραστηριοποιούνταν στην περιοχή για τουλάχιστον έναν χρόνο, επιβαρύνοντας περαιτέρω το εύθραυστο οικοσύστημα.

Η αποψίλωση των δασών είχε επηρεάσει τους ουρακοτάγκους ακόμη και πριν από τις πλημμύρες. «Ζουν μετακινούμενοι στα δέντρα, από κλαδί σε κλαδί. Αν το δάσος αραιώσει, η επιβίωσή τους γίνεται όλο και πιο δύσκολη», εξηγεί ο δασοφύλακας.

Σύμφωνα με τον ιδρυτή της OIC, Πανούντ Χαντισισουόγιο, στην περιοχή Tapanuli απομένουν περίπου 760 ουρακοτάγκοι, ενώ συνολικά σε Ινδονησία και Μαλαισία υπολογίζεται ότι ζουν περίπου 119.000 άτομα του είδους, σύμφωνα με τη WWF. Ωστόσο, η συνεχιζόμενη αποψίλωση των δασών και η εξάπλωση των φυτειών και της εξορυκτικής βιομηχανίας θέτουν σε άμεσο κίνδυνο την επιβίωσή τους.

«Αν δεν υπάρξει άμεση κρατική παρέμβαση, οι ουρακοτάγκοι θα μπορούσαν να εξαφανιστούν από εδώ, ειδικά με την μαζική αποψίλωση των δασών», προειδοποιεί ο Siagian.