Από το μάζεμα της ρίγανης και το… κυνήγι του τράγου που ξέφυγε από το μαντρί μέχρι το καθάρισμα της εκκλησίας για τη γιορτή και τους τσακωμούς στο γήπεδο ανάμεσα σε παίκτες, προπονητές και διαιτητές, ο βραβευμένος σκηνοθέτης υπογράφει ένα «γλυκό» ντοκιμαντέρ για τους ανθρώπους που… επιμένουν. Ο Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μίλησε στον «Ε.Τ.» για τις προθέσεις του με αυτήν την ταινία και δεν έκρυψε ότι κι αυτός ετοιμάζεται σταδιακά για τη μόνιμη επιστροφή στο χωριό όπου μεγάλωσε.

Γιατί γυρίσατε αυτήν την ταινία στο Αρματολικό Τρικάλων;

Κατάγομαι από εκεί, γεννήθηκα εκεί, μεγάλωσα μέχρι τα 6 και επιστρέφω τα καλοκαίρια και περνάω αρκετό καιρό εκεί. Το τουρνουά ποδοσφαίρου το παρακολουθώ αρκετά χρόνια, καθώς διοργανώνεται από τη δεκαετία του ’80. Ηθελα να μεταφέρω τι σημαίνει καλοκαίρι στο χωριό και στις προθέσεις μας ήταν να ενσωματωθούμε, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των κατοίκων, να παρατηρήσουμε αόρατοι τη ζωή τους. Το καταφέραμε γιατί κατάγομαι από εκεί και με εμπιστεύθηκαν. Ξέχασαν ότι υπήρχε μία κάμερα δίπλα τους. Γενικά επιστρέφω στον τόπο καταγωγής μου γιατί νιώθω πιο δημιουργικός. Εκεί έχω γυρίσει την πρώτη μου ταινία, «Ο γιος του φύλακα», το «Ο μανάβης», το «Σιωπηλός μάρτυρας» και άλλα.

Γιατί δεν κάνατε μια ταινία για τον χειμώνα στο Αρματολικό;

Στόχος μας ήταν να προβληματιστούμε με το τι κάνουμε με τα χωριά από τα οποία καταγόμαστε. Τον χειμώνα και τα θέματά του λίγο-πολύ το γνωρίζουμε, αλλά η επιστροφή το καλοκαίρι στο χωριό δεν είναι απλώς μια επίσκεψη. Ο κόσμος βιώνει την καθημερινότητα με όρους της παραδοσιακής κοινότητας. Μοιάζει σαν να μην υπάρχει διακοπή, σαν να υπάρχει συνέχεια του χωριού από το παρελθόν στο παρόν και να μη μεσολαβεί το ρήγμα που αδειάζει το χωριό. Ηθελα να δείξω ότι δεν χάθηκαν όλα. Κι εγώ, όταν πηγαίνω, σε μία βδομάδα εντάσσομαι πλήρως, μιλάω χωριάτικα.

Ποια από τις ιστορίες της ταινίας σάς έκανε μεγαλύτερη εντύπωση;

Η ιστορία του αιωνόβιου μπαρμπα-Γιώργου φυσικά, που είναι τώρα 104 ετών. Μιλάει με βαθύ και απλό τρόπο για την αγάπη και τον θάνατο. Είναι μάθημα.

Πιστεύετε ότι πολύς κόσμος αναπολεί περισσότερο πλέον τα παιδικά χρόνια στο χωριό και επιθυμεί την επιστροφή στην απλότητα;

Ο κόσμος αποζητά αυτήν την επιστροφή γιατί δεν έχουμε αστικοποιηθεί πλήρως. Οι περισσότεροι έχουμε αναφορές στο χωριό και αναζητάμε τη διαμονή εκεί για να γεμίσουμε μπαταρίες. Κι εγώ περιμένω πώς και πώς να γυρίσω στο χωριό, όχι μόνο το καλοκαίρι. Πηγαίνω όλο τον χρόνο. Τον χειμώνα είναι ερημιά. Οι κάτοικοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, περπατάνε δίπλα σε σφαλισμένα παράθυρα και πόρτες. Φιγούρες μοναχικές, που σου σπαράζουν την καρδιά. Τον χειμώνα το χωριό μοιάζει με στοιχειωμενο κινηματογραφικό πλατό. Σκέφτομαι να περνάω τον περισσότερο χρόνο μου στο χωριό και θα το κάνω. Ηδη ξεκίνησα, έχω δημιουργήσει τις συνθήκες.

Τι καινούργιο φέρνει η νέα γενιά κινηματογραφιστών που συναντάτε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Είμαι πολύ αισιόδοξος για τη νέα γενιά γιατί έρχονται πολύ συνειδητοποιημένοι. Είναι προετοιμασμένοι με αποσκευές πληροφορίας και αυτό που ζητούν είναι καθοδήγηση και τρόπο σκέψης για να οργανωθεί η πληροφορία και να μπορέσουν να εμβαθύνουν στα ζητήματα που χάνονται μέσα στην πληροφορία. Είναι χαρά να δουλεύεις με νέους, είναι ανοιχτά μυαλά, δεν έχουν παρωπίδες.

INFO

Η ταινία προβάλλεται στον κινηματογράφο Δαναό και στις 29/10, 1/11 και 2/11, 5/11 και 6/11 το κοινό θα έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με τον σκηνοθέτη και τους εκλεκτούς προσκεκλημένους του.