Σε αυτό το πλαίσιο διοργάνωσε, σε συνέχεια των προηγούμενων επιτυχημένων, το Human Capital Trends Event 2025, με τίτλο “Navigating complex tensions and choices in the worker-organization relationship”, που πραγματοποιήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη, παρουσία κορυφαίων στελεχών και decision-makers από τον χώρο των επιχειρήσεων, της τεχνολογίας και της δημόσιας διοίκησης.

Στόχος της εκδήλωσης ήταν να αναδείξει τον ρόλο των ηγετών σε κομβικούς τομείς όπως το HR, το Digital και η Τεχνολογία, ως συν-αρχιτεκτόνων του οργανωσιακού μετασχηματισμού των επιχειρήσεων, παρουσιάζοντας τις τελευταίες τάσεις, τις προκλήσεις και πρακτικές που αναδιαμορφώνουν τον κόσμο της εργασίας. Η συμμετοχή σημαντικών ομιλητών αλλά και στελεχών του ελληνικού «επιχειρείν» οδήγησε σε μια δημιουργική συζήτηση με χρήσιμα συμπεράσματα για όσους την παρακολούθησαν.

Στην εναρκτήρια τοποθέτησή του ο Γιώργος Φράγκος, Partner, Human Capital Leader, Deloitte Ελλάδας, έθεσε το πλαίσιο της συζήτησης, καλώντας τους οργανισμούς να «τολμήσουν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους» μέσα από την
ενδυνάμωση των ανθρώπων τους. Όπως σημείωσε «Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι απλά μια τεχνολογία· είναι ένας καταλύτης, ένας επιταχυντής, που μπορεί να μας βοηθήσει να ξανασκεφτούμε το τι σημαίνει εργασία, να ενισχύσουμε την καινοτομία και να προωθήσουμε μια κουλτούρα συνεχούς εξέλιξης και μάθησης. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια σύγκρουση ανθρώπου εναντίον μηχανής, αλλά για την ενίσχυση των ανθρώπινων δυνατοτήτων με τη βοήθεια της τεχνολογίας.

Οι οργανισμοί που θα πετύχουν στο μέλλον είναι εκείνοι που θα δουν την τεχνητή νοημοσύνη ως ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουν τον τρόπο που εργάζονται, να αναπτύξουν το ανθρώπινο δυναμικό τους και να δημιουργήσουν περιβάλλοντα εμπιστοσύνης, συνεργασίας και νοήματος». Στη συνέχεια, ο David Mallon, Managing Director, Deloitte USA και ένας από τους πλέον αναγνωρισμένους thought leaders παγκοσμίως στο human capital, παρουσίασε τα ευρήματα της παγκόσμιας έρευνας της Deloitte: «2025 Human Capital Trends». Μέσα από την ομιλία του, ανέδειξε τις συγκρούσεις που καλούνται να διαχειριστούν οι οργανισμοί, ανάμεσα στην απόδοση και τη βιωσιμότητα, στην τεχνολογία και τον άνθρωπο, στην ευελιξία και την ευθύνη. Παράλληλα πρότεινε πρακτικές για την εξισορρόπησή τους.

Όπως ανέφερε «Η ανάγκη για στενότερη συνεργασία ανάμεσα στον άνθρωπο και την τεχνολογία, ειδικά τη μηχανική, αυξάνεται συνεχώς. Οι μηχανές αναλαμβάνουν ολοένα και περισσότερες διαδικασίες, ενώ οι\ άνθρωποι εμπλέκονται περισσότερο στη λήψη αποφάσεων, στην αφήγηση και στη δημιουργικότητα. Παρά το γεγονός ότι διατηρούμε διαφορετικά είδη εργασίας, είναι σημαντικό να μην υπεραπλουστεύουμε τις αλλαγές. Στο μέλλον, η προσέγγιση στην
εργασία θα βασίζεται περισσότερο στα αποτελέσματα που επιδιώκουμε και λιγότερο στις απλές δραστηριότητες που εκτελούμε. Η αξιολόγηση των εργαζομένων δεν θα γίνεται με βάση τον αριθμό των ψηφίων ή των κλικ, αλλά με βάση τα προβλήματα που επιλύουν. Αυτό είναι το δυναμικό και το ιδανικό μοντέλο.

Για να φτάσουμε εκεί, απαιτούνται ριζικές αλλαγές στον τρόπο που περιγράφουμε την εργασία, στη σύνδεσή της με τον εργαζόμενο, καθώς και στον τρόπο οργάνωσης των ομάδων και των τμημάτων. Δεν αναμένουμε μαγικές λύσεις ή καθολικά οργανωτικά μοντέλα, αλλά είναι σαφές ότι πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά και να προσαρμοστούμε σε νέες
πραγματικότητες τόσο σε ατομικό, όσο και σε οργανωτικό επίπεδο, ώστε να
ολοκληρώνεται η δουλειά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».