Είναι πλέον δεδομένο. Η επιχείρηση ξεπλύματος του Αλέξη Τσίπρα άλλαξε πίστα. Πέρασε σε μία καινούργια, με σκοπό να λειτουργήσει υπέρ του rebranding του ονόματός του και της προετοιμασίας της επιστροφής του. Για να το κάνει αυτό πρέπει, τουλάχιστον, να απαλλαγεί από το βάρος των τραγικών λαθών του 2015.

Η νέα αυτή εκδοχή της «κάθαρσης» της τραγικής πραγματικότητας του 2015 λέει ότι όλα έγιναν «κανονικά» σε κλίμα σύμπνοιας και των επτά πολιτικών αρχηγών της εποχής που έθεσαν εαυτούς στην υπηρεσία της πρωτοβουλίας του Αλέξη Τσίπρα, με μοναδικό και ευγενή σκοπό τη σωτηρία της χώρας και την έξοδό της από τα Μνημόνια.

Η νέα διάσταση των γεγονότων του 2015 προβάλλει το γεγονός ότι όλοι τους είχαν ομονοήσει πως το δημοψήφισμα ήταν εκ των προτέρων μία μπλόφα στο τραπέζι του ευρωπαϊκού πόκερ. Μένει να μάθουμε και την άποψη όλων των άλλων συμμετεχόντων. Η ιστορία έχει σίγουρα και έναν κρυφό μπαλαντέρ που λέγεται «πρακτικά». Αυτά που δεν υπήρχαν αλλά εμφανίστηκαν, αφού με κάποιον τρόπο είχαν κρατηθεί, ολόκληρα ή κάποιο μέρος τους, ή είχαν μαγνητοφωνηθεί με κάποιον μυστικό ή φανερό τρόπο.

Ο Αλ. Τσίπρας θα επιστρέψει. Και, από ό,τι φαίνεται, δεν είναι μόνο ο ίδιος που το επιθυμεί, ιδίως μετά την απογοήτευση που δημιούργησε η ταχυδακτυλουργική εμφάνιση Κασσελάκη στο πολιτικό σκηνικό αλλά και η διαπίστωση ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν δύναται να παίξει τον ρόλο του αντίπαλου δέους στον Κυρ. Μητσοτάκη. Ομοίως και η Ζ. Κωνσταντοπούλου, που επένδυσε στα Τέμπη χωρίς η απόσβεση να έχει διάρκεια, αλλά συνεχίζει να φιλοξενεί τις άλλοτε ακραίες εκδοχές των αντιευρωπαϊκών πλατειών, της τοξικότητας και του μίσους, του «όχι», του εμφυλίου εν καιρώ ειρήνης. Ολα όσα, δηλαδή, καλλιέργησε ο άνθρωπος που τώρα επιδιώκει να ξαναγράψει την Ιστορία ως άσπιλος και αμόλυντος. Δικαίωμά του. Μόνο που η Ιστορία γράφεται μόνο μία φορά…