Oμως φαίνεται πως οι εισπράξεις δεν είναι αντίστοιχες εξαιτίας της εισιτηριοδιαφυγής. Ενα πρόβλημα που απασχολεί διαχρονικά όλους τους φορείς μεταφορών και ήταν θέμα χρόνου να τεθεί ως ζήτημα και στο μετρό Θεσσαλονίκης.

Παρόλο που οι έλεγχοι είναι αυξημένοι, υπάρχουν πάντα τρόποι να μετακινηθεί κάποιος τζάμπα, κάτι βέβαια που αδικεί τόσο εκείνους που πληρώνουν κανονικά το εισιτήριό τους όσο και τους φορείς λειτουργίας, αφού μειώνονται τα έσοδα και άρα οι πηγές χρηματοδότησης για τη συντήρηση και βελτίωση των υποδομών. Θα συμφωνήσουμε λοιπόν όλοι πως το τζάμπα ούτε δίκαιο είναι ούτε σωστό και, το κυριότερο, κοστίζει ακριβά.

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές είναι η σύσκεψη που έγινε στη Θεσσαλονίκη, στην οποία τέθηκε το ζήτημα. Σύμφωνα με τον υφυπουργό Υποδομών, Νίκο Ταχιάο, πολλοί επιβάτες αφήνουν το εισιτήριό τους πάνω στη σκάλα ή το δίνουν στον επόμενο, καθώς έχει διάρκεια 70 λεπτά και συνήθως δεν εξαντλείται ο χρόνος. Εμείς να προσθέσουμε πως το ίδιο γίνεται και στην Αθήνα, αφού πολλές φορές κάποιος χρησιμοποιεί το μετρό για μία μόνο στάση και θεωρεί σπατάλη να το πετάξει ή μπορεί επίσης να το θεωρεί και πράξη αλληλεγγύης (ιδιαίτερα διαδεδομένο ανάμεσα στους νεότερους επιβάτες).

Πάντως, αν είχε προβλεφθεί από την αρχή η αναλογική χρέωση, όχι μόνο για τη Θεσσαλονίκη αλλά και για το μετρό της Αθήνας και φυσικά και για τα διόδια, τότε ίσως το φαινόμενο να περιοριζόταν. Αναφερόμαστε στη χρέωση ανάλογα με την απόσταση που διανύει κάποιος, κάτι που εξισορροπεί τη σχέση τιμής/υπηρεσίας. Βοηθητικό είναι βέβαια και οτιδήποτε εκσυγχρονίζει το σύστημα και το κάνει πιο φιλικό προς τους χρήστες. Οπως κάνει επιτέλους η δυνατότητα επιβίβασης με τραπεζική κάρτα, smartwatch ή και κινητό τηλέφωνο που έχει ενσωματωμένη την κάρτα. Η επέκταση σύγχρονων εργαλείων, όπως οι ανέπαφες πληρωμές, ουσιαστικά βοηθούν και στην καταπολέμηση της εισιτηριοδιαφυγής, αφού περιορίζουν τη χρήση του χάρτινου εισιτηρίου.