Ο στρατηγός Χαφτάρ επιχείρησε να πιέσει για ντε φάκτο αναγνώριση της κυβέρνησής του από την Ε.Ε., η οποία αναγνωρίζει επίσημα μόνο την κυβέρνηση της Τρίπολης. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις ολοένα και αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές από τα παράλια της Λιβύης προς την Κρήτη, δείχνει τις προθέσεις της Βεγγάζης.

ΟΛΑ δείχνουν πως οι σχέσεις που έχει ο στρατηγός Χαφτάρ τόσο με την Τουρκία του Ερντογάν όσο και με τη Ρωσία του Πούτιν είναι πολύ πιο ισχυρές από ό,τι με την Ευρώπη και την Ελλάδα. Το υπόγειο και επικίνδυνο παιχνίδι τόσο με το Μεταναστευτικό όσο και με το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο αποδεικνύουν πως περνάμε σε μια περίοδο έντασης.

ΘΑ μπορούσε κανείς να υποθέσει τι ζητάει ο Χαφτάρ. Στρατιωτικούς εξοπλισμούς και χρήματα. Εδώ, λοιπόν, παίζεται ένα διπλωματικό πόκερ. Μπορεί η Ευρώπη ή η Ελλάδα να μπει σε αυτήν την συνδιαλλαγή; Γιατί, προφανώς, και μετράει τι δίνουν η Αγκυρα και η Μόσχα στη Βεγγάζη. Η διπλωματική εξίσωση είναι πολυπαραγοντική, καθώς έχει σημασία ποιες θα είναι οι κινήσεις της Αιγύπτου και των ΗΠΑ. Και αν και είναι πιο καθαρό τι θα πράξει ο πρόεδρος Σίσι, παραμένει άγνωστο το αν η Ουάσιγκτον επιθυμεί να μπει σε αυτό το παιχνίδι.

ΠΑΝΩ-κάτω αυτό είναι το σκηνικό που διαμορφώνουν οι νέες ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο. Από αυτό το σημείο, όμως, μέχρι τη σφοδρή επίθεση της αντιπολίτευσης -κόμματα και Μέσα Ενημέρωσης- στην κυβέρνηση υπάρχει τεράστια απόσταση. Γιατί κάποιοι επιχειρούν να παρουσιάσουν την εκδίωξη της ευρωπαϊκής αποστολής από τη Βεγγάζη ως μια διπλωματική ήττα της χώρας μας. Οπως σε όλα τα θέματα, για μία ακόμη φορά, καταστροφολογούν.

ΞΕΧΝΟΥΝ πως μόλις δύο ημέρες νωρίτερα από το πρωτοφανές περιστατικό της Βεγγάζης, ο Χαφτάρ είχε υποδεχθεί τον υπουργό Εξωτερικών, Γιώργο Γεραπετρίτη, και είχαν συζητήσει τόσο για τις μεταναστευτικές ροές όσο και για τις θαλάσσιες ζώνες. Αρα, όσα συνέβησαν την Τρίτη το απόγευμα με την ευρωπαϊκή αποστολή δεν αφορούν μόνο την Ελλάδα, αλλά συνολικά τις σχέσεις Χαφτάρ- Ευρώπης.

Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, είναι αναγκασμένη να αλλάξει τακτική. Προφανώς και οφείλει να κρατήσει ανοικτούς διαύλους με την κυβέρνηση της Ανατολικής Λιβύης, αλλά οι τεράστιες ροές μεταναστών στην Κρήτη πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα και με σκληρά μέτρα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστειλε ξεκάθαρα μηνύματα με την παρέμβασή του στη Βουλή. Η σύλληψη όσων μεταναστών εισέρχονται παράνομα στη χώρα, η τρίμηνη αναστολή εξέτασης των αιτήσεων ασύλου για όσους καταφτάνουν από τη Βόρεια Αφρική και η δημιουργία κλειστών δομών στην Κρήτη, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της θαλάσσιας επιτήρησης, μπορούν να αποτελέσουν μέτρα ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών.

ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, όμως, θα πρέπει, και η Ευρώπη να αναλάβει τον ρόλο και τις ευθύνες που της αναλογούν. Ισως, μετά την προχθεσινή εκδίωξη του επιτρόπου από τη Βεγγάζη, να αντιλήφθηκαν με ποιους συζητούν και διαπραγματεύονται η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Θα ξυπνήσουν, άραγε, οι Βρυξέλλες αυτή τη φορά;