ΑΣ πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Και η αρχή του νήματος βρίσκεται στη δεκαετία του ’80, όταν δημιουργήθηκε το ΕΣΥ. Προφανώς, ως ιδέα και ως σχέδιο, αποτέλεσε μία εμβληματική μεταρρύθμιση των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου.

ΜΟΝΟ που η πραγματικότητα απέδειξε πως το σχέδιο παρέμεινε στα χαρτιά. Ποτέ το ΕΣΥ δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις ανάγκες των πολιτών. Πάντοτε οι γιατροί και οι νοσηλευτές έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό. Πάντοτε, όμως, υπήρχε κακοδιαχείριση στα οικονομικά των νοσοκομείων. Πάντοτε υπήρχαν ράντζα στους διαδρόμους. Πάντοτε υπήρχε χάος, καθώς και πολύωρες αναμονές στις εφημερίες. Πάντοτε υπήρχε πολύμηνη αναμονή για χειρουργικές επεμβάσεις ρουτίνας. Πάντοτε υπήρχε υποστελέχωση. Και πάντοτε υπήρχε και το «φακελάκι».

ΑΥΤΑ τα διαχρονικά προβλήματα συνοδεύουν το ΕΣΥ από την πρώτη ημέρα λειτουργίας του, πριν από τέσσερις δεκαετίες. Και υπήρχαν στην εποχή της ευμάρειας, στην εποχή των Μνημονίων, αλλά σε μεγάλο βαθμό συνεχίζονται έως σήμερα.

ΑΡΑ, δεν υπήρχε κάποιο σύστημα που λειτουργούσε στην εντέλεια ή έστω σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό και το «κατέστρεψε» η σημερινή κυβέρνηση, όπως ισχυρίζονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

ΠΑΜΕ, όμως, στο σήμερα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει θέσει ως κρίσιμο στοίχημα για τη χώρα και την ίδια τον μετασχηματισμό των υπηρεσιών Υγείας και το χτίσιμο ενός νέου μοντέλου για το ΕΣΥ. Προφανώς, ούτε ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως επιλύθηκαν τα τεράστια προβλήματα και γκρεμίστηκαν οι παθογένειες δεκαετιών.

ΚΑΝΕΙΣ, όμως, δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως γίνονται σημαντικά βήματα. Εχει ξεκινήσει η ανακαίνιση της συντριπτικής πλειονότητας των νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας με χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης, ενώ παράλληλα «τρέχουν» ανακατασκευές με ιδιωτικές χορηγίες. Μέσα στην επόμενη διετία, η εικόνα των δημόσιων νοσοκομείων θα είναι πολύ καλύτερη και σύγχρονη.

ΕΧΟΥΝ γίνει προσλήψεις, αλλά χρειάζονται πολύ περισσότερες. Υπάρχει πρόβλημα, βέβαια, γιατί δεν εκδηλώνεται ενδιαφέρον για τις θέσεις των προκηρύξεων. Πρέπει να αυξηθούν και οι αποδοχές για το υγειονομικό προσωπικό. Κάτι έχει γίνει και σε αυτόν τον τομέα, αλλά χρειάζονται περισσότερα.

ΣΤΙΣ εφημερίες, που αποτελούν το μεγάλο πρόβλημα των νοσοκομείων, υλοποιείται ένα νέο μοντέλο με το ηλεκτρονικό «βραχιολάκι» σε νοσοκομεία της Αθήνας, το οποίο θα επεκταθεί σε όλα τα νοσηλευτικά ιδρύματα. Ηδη, στα νοσοκομεία όπου εφαρμόζεται, ο χρόνος αναμονής στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών έχει μειωθεί μέχρι και 40%.

Η άυλη συνταγογράφηση, ο ηλεκτρονικός φάκελος ασθενούς και οι προληπτικές εξετάσεις για εκατομμύρια πολίτες αποτελούν τεράστια βήματα στον χώρο της Υγείας. Ενώ η αξιολόγηση των νοσοκομείων από τους ασθενείς θα αποκαλύψει την πραγματική εικόνα για κάθε δομή Υγείας.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ χρειάζονται και άλλα. Δεν μπορούν να λυθούν ως διά μαγείας τα διαχρονικά προβλήματα. Δεν χτίζεται μέσα σε μία μέρα ένα νέο ΕΣΥ. Απαιτείται ένας νέος υγειονομικός χάρτης, με ένα μεγάλο νοσοκομείο «τύπου “Ευαγγελισμού”» σε κάθε περιφέρεια της χώρας, αντί πολλά και μικρά που υπολειτουργούν, αλλά και μάνατζμεντ «ιδιωτικού τύπου» σε κάθε νοσηλευτικό ίδρυμα. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της 600 ημέρες έως τις εθνικές εκλογές και οφείλει να ρίξει όλο το βάρος στην προσπάθεια αναδιαμόρφωσης του ΕΣΥ. Αν καταφέρει να κόψει τον γόρδιο δεσμό της Υγείας, τότε θα γράψει ιστορία.