ΑΥΤΟ, ΔΗΛΑΔΗ, που συνέβη και το 2012. Μια πρωτόγνωρη πολιτική αβεβαιότητα και θεσμική ρευστότητα. Ηταν το απότοκο της σωρευμένης κοινωνικής οργής απέναντι στα καθιερωμένα κόμματα εξουσίας. Μα πάνω από όλα ήταν η επικίνδυνη αιώρηση της ελληνικής οικονομίας πάνω από τον γκρεμό της χρεοκοπίας η οποία φυσικά και συνέβη και μάλιστα με τόσο εκκωφαντικό τρόπο.

ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ του Μαΐου του 2012 το παραδοσιακό δικομματικό σύστημα κατέρρευσε εν μία νυκτί, αφήνοντας πίσω ένα Κοινοβούλιο κατακερματισμένο, με επτά κόμματα και κανένα να αγγίζει ούτε το 20% των ψήφων. Το αποτέλεσμα ήταν η αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης και η ανάγκη για νέες κάλπες μόλις ένα μήνα αργότερα.

ΜΟΝΟ ΠΟΥ το 2025 δεν είναι 2012. Η ελληνική οικονομία έχει κάνει πολύ μεγάλα βήματα, η θέση της χώρας στη διεθνή σκακιέρα είναι πολύ πιο στέρεα, ανεξάρτητα από τι ευαγγελίζονται οι Κασσάνδρες του λαϊκίστικου πατριωτισμού, οι απόψεις των οποίων στις σημερινές ακραίες γεωπολιτικές συνθήκες δεν είναι απλώς ανεδαφικές αλλά εθνικά επικίνδυνες. Η χώρα βιώνει μεταρρυθμίσεις σε τομείς που επί δεκαετίες ολόκληρες ξεσκονίζονταν από τις αράχνες μόνο σε προεκλογικές περιόδους, η κοινωνική πολιτική ελέω και του Ταμείου Ανάκαμψης λειτουργεί σε πρωτόγνωρα επίπεδα, η ανεργία στη χώρα δεν έχει ξαναδεί τέτοια μείωση. Και πολλά άλλα.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, και ενώ η Νέα Δημοκρατία διατηρεί το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, αγγίζοντας το 30%, οι τριβές, με επίκεντρο τα εθνικά ζητήματα, την κοινωνική πολιτική, τις υποψίες κακής διαχείρισης τόσο στην υπόθεση των Τεμπών όσο και του ΟΠΕΚΕΠΕ, καθιστούν τυπικά πιθανή την ενίσχυση των λεγόμενων «αντισυστημικών». Και λέμε τυπικά διότι μπορεί με όλα όσα έχουν συμβεί τον τελευταίο καιρό, η κυβέρνηση να ξαναβρέθηκε σε θέση άμυνας, αλλά ο τρόπος που ασκούν αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά, η Πλεύση Ελευθερίας πείθει μόνο όλους όσοι εύχονται γενικευμένη πολιτική αποσταθεροποίηση.

ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΞΙΑ, τώρα, της Ν.Δ. δεν υπάρχει η διαβεβαίωση ότι και από εκείνη την πλευρά δεν είναι το μπάχαλο το ζητούμενο, καθώς, όταν ο δεξιός λαϊκισμός παντρεύεται με τον εύκολο εθνικισμό, το αποτέλεσμα ποτέ δεν είναι καλό. Αρα, είναι στο χέρι της κυβέρνησης, που διαθέτει την πλειοψηφία, να συνεχίσει να πείθει ότι μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα, την αποτελεσματικότητα και τη στήριξη των ανθρώπων που την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Πολλές φορές τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά.