ΠΡΟΣΦΑΤΑ η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής αποφάσισε ότι, αν και οι δήμοι έχουν την ευθύνη συντήρησης των δρόμων, δεν μπορούν να θέτουν κανόνες σε τρίτους για το πώς θα γίνει η αποκατάσταση του οδοστρώματος μετά την εκτέλεση ενός έργου.

ΓΙΑ μία ακόμα φορά έχουμε μπλέξιμο των αρμοδιοτήτων. Οι κεντρικοί λεωφόροι ανήκουν στις περιφέρειες, το υπόλοιπο οδικό δίκτυο ανήκει στους δήμους, αλλά από ό,τι φαίνεται χωρίς να μπορούν να επιβάλουν κανόνες. Και το μπάχαλο συνεχίζεται.

ΔΕΝ θα ήταν εξαιρετικά απλό και λειτουργικό οι εταιρίες να καταθέτουν τον προγραμματισμό έργων με έναν χρονικό ορίζοντα διετίας ή και μεγαλύτερου διαστήματος, ώστε να γίνονται όλα τα απαραίτητα έργα με τη σωστή σειρά; Ωστε να γνωρίζουν οι δήμοι το πότε θα σκάψει και ποιος τους δρόμους; Και, στη συνέχεια, να καθορίζουν εκείνοι το πότε θα προχωρήσουν σε εργασίες ασφαλτόστρωσης;

ΤΟΣΟ δύσκολο είναι να δημιουργηθεί ένα θεσμικό πλαίσιο που να θέτει κανόνες στα έργα; Χωρίς να ταλαιπωρούνται οι πολίτες; Και χωρίς να καταστρέφονται ολοκαίνουργιοι δρόμοι; Γιατί να πηγαίνουν πεταμένα τόσα εκατομμύρια που δίνει το κράτος;

ΚΑΙ, βέβαια, προκύπτει ένα ακόμα ερώτημα. Τελικά, για ποια πράγματα έχουν ευθύνη οι δήμοι; Αν, σύμφωνα με τη νομοθεσία, για όλα τα παραπάνω και για ακόμα περισσότερα την ευθύνη για την καθημερινότητα στις πόλεις και τα χωριά της Ελλάδας την έχουν η κυβέρνηση, οι περιφέρειες ή οι ίδιοι οι πολίτες, τελικά, οι δήμοι τι ακριβώς κάνουν; Και αν είναι τόσο «δεμένοι» από τη μη παραχώρηση αρμοδιοτήτων, τότε γιατί ζητούν παραπάνω πόρους και περισσότερο προσωπικό; Τι να κάνουν χρήματα και υπαλλήλους, αφού δεν τους δίνει το κράτος την ευθύνη;

ΑΡΑ, απαιτείται μια συνολική αναδιαμόρφωση της νομοθεσίας, ώστε να υπάρξει οριστικός και ξεκάθαρος διαχωρισμός αρμοδιοτήτων Κράτους – Αυτοδιοίκησης. Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει σε αυτή την εμβληματική μεταρρύθμιση. Θα ενισχύσει την παρεμβατική ικανότητα των δήμων και, βέβαια, θα βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών.