Στις 4 Ιουνίου 1989, τέτοιες ημέρες, αρχές καλοκαιριού, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας διέταξε τον στρατό να απομακρύνει με όλα -μα όλα- τα μέσα χιλιάδες φοιτητές που διαδήλωναν στην πλατεία Τιεν Αν Μεν διεκδικώντας ελευθερία και δημοκρατία. Οι νεκροί είχαν ξεπεράσει τις 2.500, σύμφωνα με τους διαδηλωτές, ενώ σύμφωνα με το κινεζικό κράτος ήταν μόλις 251. Την ίδια ημέρα, 4 Ιουνίου 1989, γίνονταν οι γνωστές εν μέρει ελεύθερες εκλογές στην Πολωνία, γεγονός που άνοιξε τον δρόμο για την κατακρήμνιση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Γερμανία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Ουγγαρία και τη Ρουμανία, ενώ δύο χρόνια μετά γκρεμίστηκε η Σοβιετική Ενωση. Στην Κίνα, λίγα χρόνια μετά την Τιεν Αν Μεν και πριν ο Σι Τζινπίνγκ χρυσώσει το χάπι της ανελευθερίας και της καταπίεσης με το όνειρο της κατανάλωσης δυτικού τύπου πείθοντας και τις πατρίδες του διεθνούς καπιταλισμού (ΗΠΑ και Ευρώπη).

Τα χρόνια που όλοι εμείς στη Δύση ονειρευόμασταν την τεχνολογία και την παγκόσμια δικτύωση να δουλεύει για όλο και περισσότερη δημοκρατία, ένας άλλος κόσμος γεμάτος κουμπιά και δίκτυα αναδυόταν. Ενας κόσμος ελέγχου, αυταρχικής διαχείρισης της πληροφορίας. Αυτό που στη Δύση λέγαμε συμμετοχική δημοκρατία στην Κίνα σήμαινε τη συμμετοχή των Αρχών Ασφαλείας στους κανόνες λειτουργίας των social media, με την υποχρέωση να «βλέπουν» και εκείνες ότι «έβλαπτε το κράτος και την ασφάλεια της κυβέρνησης». Ακόμα και η ίδια η τεράστια αμερικανική Cisco είχε παραδεχθεί ότι είχε κάνει σύμβαση και μέσω λειτουργικών συστημάτων της Microsoft χορήγησαν software στα κινεζικά αστυνομικά τμήματα, για να παρακολουθούν τους «εχθρούς».

Από το Σινικό Τείχος στο Μεγάλο Τείχος Προστασίας της Κίνας, όπως ονομάστηκε ολόκληρο το επιχειρησιακό σχέδιο εντοπισμού και εξόντωσης των εχθρών του καθεστώτος. Από το 1989 μέχρι σήμερα έχουν περάσει 36 χρόνια. Ο κόσμος έχει αλλάξει περισσότερες από μία ή δύο φορές και ξαναλλάζει τώρα. Μία ματιά στο τι συμβαίνει στο Λος Αντζελες, με τις μαζικές συλλήψεις και απελάσεις των μεταναστών, αρκεί να πείσει για τον αλλόκοτο κόσμο και το πώς ο αυταρχισμός μολύνει ακόμα και τις ΗΠΑ, την τυπικά και μέχρι πριν από λίγους μήνες «ισχυρότερη Δημοκρατία του κόσμου».