Τα παραπάνω υπογραμμίζει, στο Al Jazeera, o Σινάν Τζίντι, επισκέπτης στο Foundation for Defence of Democracies και διευθυντής του Προγράμματος Τουρκίας. Τουρκικής καταγωγής ο ίδιος, γνωρίζει καλά την πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων της Αγκυρας αντί αυτής που θέλει να διαφημίζει ο Ερντογάν.

Είναι γεγονός ότι ο Τραμπ αναγνώρισε τον ρόλο της Τουρκίας και του Κατάρ στο να δεχτεί η Χαμάς την εκεχειρία. Προηγουμένως είχε φροντίσει να καλλιεργήσει τις νεο-οθωμανικές φιλοδοξίες του «σουλτάνου» εγκωμιάζοντάς τον ως «κατακτητή της Συρίας».

Από το σημείο όμως αυτό ως το να επιστρέψουν οι νεο-οθωμανικές μπότες κυριαρχικά στην Παλαιστίνη, για πρώτη φορά από το 1918, υπάρχει τεράστια απόσταση.

Σε μια προσπάθεια πολιτικής διείσδυσης με ανθρωπιστικό μανδύα, ο Ερντογάν προσφέρθηκε να στείλει τουρκικά συνεργεία για να ψάξουν τις σορούς των Ισραηλινών ομήρων στα ερείπια της Γάζας. Ομως, αυτά τα κόλπα δεν πιάνουν. Ο Τζίντι θεωρεί ότι, παρόλο που η συμφωνία εκεχειρίας προβλέπει τη συμμετοχή τουρκικών δυνάμεων, μαζί με τις αραβικές, για την τήρηση της τάξης, το Ισραήλ δεν πρόκειται να δεχτεί την παρουσία Τούρκων στρατιωτών στην ειρηνευτική δύναμη της Γάζας. Παρότι οι Τούρκοι είναι γνωστοί για την ανατολίτικη «προσαρμοστικότητά» τους, η ολόπλευρη στήριξή τους στη Χαμάς, σε συνδυασμό με την επεκτατική τους ατζέντα και τις απειλές Ερντογάν κατά Νετανιάχου εάν «επαναλάβει τη γενοκτονία», θα διατηρεί εσαεί την καχυποψία ότι δεν θα είναι ουδέτεροι εγγυητές της ειρήνης, αλλά μπορεί ανά πάσα στιγμή να εξοπλίσουν τη Χαμάς, όπως έκαναν με τους τζιχαντιστές της Συρίας.