ΤΗΝ κυβέρνηση με την αντιπολίτευση τη χωρίζει μία πολιτική άβυσσος. Εδώ και έξι χρόνια η κυβέρνηση έχει σταθεροποιήσει την οικονομία της χώρας, έχει μειώσει δεκάδες φόρους, έχει δώσει αυξήσεις σε μισθούς – συντάξεις, έχει υλοποιήσει τον ψηφιακό μετασχηματισμό του κράτους και έχει εφαρμόσει μία σειρά σημαντικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς. Προφανώς και έχουν υπάρξει αστοχίες. Προφανώς και μένουν πολλά ακόμα να γίνουν τόσο στην προσπάθεια επίτευξης της σύγκλισης αποδοχών Ελλάδας – Ευρώπης, αλλά και στο γκρέμισμα παθογενειών του κράτους.

ΓΙΑΤΙ, όμως, η αντιπολίτευση δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της; Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή. Από το 2019 έως σήμερα όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ξυπνάνε κάθε μέρα ψάχνοντας να βρουν κάτι για να καταγγείλουν την κυβέρνηση. Από τα λοκντάουν της πανδημίας μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία και το παγκόσμιο πληθωριστικό τσουνάμι.

ΚΟΡΥΦΑΙΟ «ποντάρισμα» της αντιπολίτευσης ήταν και παραμένει η υπόθεση της διερεύνησης της τραγωδίας των Τεμπών. Η κομματική εργαλειοποίηση ξεπέρασε κάθε όριο. Με ξυλόλια, με «χαμένα» βαγόνια, μέχρι και με τον θάνατο του γιου της εισαγγελέως Λάρισας έμπλεξαν μέσα σε αυτό το ντροπιαστικό πολιτικό κοκτέιλ, μήπως και «ρίξουν» την κυβέρνηση.

ΤΕΛΙΚΑ αυτό που κατάφεραν τα δύο πρώην κυβερνητικά κόμματα της αντιπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν το πρώτο να πέσει στο 12-13%, εκεί όπου βρισκόταν στις ευρωεκλογές, και το δεύτερο να βυθιστεί στο 6%, εκεί όπου βρισκόταν πριν από τη μνημονιακή εποχή. Επίσης, κατάφεραν να ανεβάσουν στη δεύτερη θέση των γκάλοπ τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και να την αναδείξουν ως τον κύριο πόλο της αντισυστημικότητας.

ΑΠΟ ό,τι φαίνεται, όμως, το πάθημα δεν τους έχει γίνει μάθημα. Τώρα όλη η αριστερή αντιπολίτευση συμπλέει με φόντο την ανθρωπιστική τραγωδία της Γάζας και τη συμμαχία Ελλάδας – Ισραήλ. Λες και ο πρωθυπουργός δεν έχει ταχθεί υπέρ της εκεχειρίας, αλλά και υπέρ της σύστασης παλαιστινιακού κράτους. Ποιος ξέρει, την επόμενη φορά μπορεί να καταγγείλουν την κυβέρνηση και για τις σχέσεις της Δύσης με τον Κιμ της Βόρειας Κορέας.

ΜΠΛΕΚΟΥΝ τις διαχρονικές ιδεοληψίες τους με ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Κραυγάζουν κάθε μέρα για οτιδήποτε. Λένε «όχι σε όλα». Καταστροφολογούν σαν να μην υπάρχει αύριο για τη χώρα και τους πολίτες. Και πάντοτε -αργά ή γρήγορα- έρχεται η πραγματικότητα και τους συντρίβει.

ΚΑΝΕΝΑ κόμμα της αντιπολίτευσης δεν διαθέτει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Το αντίθετο. Είναι «ετερόφωτοι» κομματικοί σχηματισμοί, που επιχειρούν να «τυφλώσουν» την κοινωνία εργαλειοποιώντας πολιτικά ό,τι -καλό ή στραβό- συμβαίνει κάθε μέρα στη χώρα ή τον πλανήτη. Και είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να αλλάξουν στο προσεχές μέλλον. Οπότε, μετά το 2019 και το 2023, θα υποστούν βαριά ήττα και στις εθνικές εκλογές του 2027.