Η αδυναμία αυτή είναι, επίσης, και ακριβοπληρωμένη. Την έχει πληρώσει η ίδια η Αριστερά με την τακτική «καβάλα το κύμα και τη συγκυρία», που υιοθέτησε ο Αλ. Τσίπρας από το 2010 και έπειτα, αλλά αυτό είναι κάτι που αφορά κυρίως τον ίδιον, το πρώην κόμμα του και όπως φαίνεται και αυτό που έχει στα σκαριά. Την έχει πληρώσει, όμως, και η χώρα ολόκληρη. Και αυτό δεν αφορά μόνο την Αριστερά.

Είναι πολύ μεγάλο λάθος να οικειοποιείσαι ή ακόμα χειρότερα να ταυτίζεσαι με κάτι που συμβαίνει στην άλλη πλευρά του πλανήτη και να μην ξέρεις τα στοιχειώδη. Και επιπλέον να μετουσιώνεις την ανύπαρκτη γνώση σου σε πολιτικό λόγο και επιχείρημα, λαϊκίζοντας πέρα από κάθε όριο. Μοιάζει με έναν σκυφτό και ανήμπορο ηλικιωμένο που κουβαλά όλα τα σημάδια της φθοράς του χρόνου στο σώμα του, ο οποίος μόνο και μόνο επειδή κάθεται σε ένα παγκάκι έξω από ένα γυμναστήριο διαφημίζει στους συνομηλίκους του ότι απέκτησε κοιλιακούς…

Τα επινίκια που βιάστηκαν πολλοί να μοιραστούν, δημιουργώντας ένα γενικότερο fake κλίμα «σοσιαλιστικής παλινόρθωσης» στη χώρα, έχουν δύο εκδοχές. Την απολύτως αστεία και την απολύτως σοβαρή. Από το «Turn the volume up» του Αλέξη Χαρίτση και το «Αλλη μία μεγάλη επιτυχία ενός νέου κινήματος με προοδευτικά και δημοκρατικά χαρακτηριστικά» του Χάρη Δούκα, συγκρίνοντας προφανώς τον εαυτό του, και όσα πιστεύει ο ίδιος ότι πρεσβεύει, με τον Μαμντάνι.

Και πάμε στην πιο εξόφθαλμη εργαλειοποίηση της νίκης του 34χρονου στη Νέα Υόρκη, διά χειρός Αλέξη Τσίπρα. «Νίκη απέναντι στην ολιγαρχία, στην κλεπτοκρατία, στις πολιτικές δυναστείες και στο ακριβοπληρωμένο μιντιακό σύστημα που προπαγανδίζει τα συμφέροντά τους», έγραψε. Και συμπλήρωσε: «Δείχνει σε όλο τον κόσμο, σε όλους μας, ότι υπάρχει εναλλακτική, και είναι στο χέρι μας». Είναι περισσότερο από σαφές τι θέλει να πει ο συγγραφέας της «Ιθάκης». Παραλληλίζει δύο παντελώς άσχετα μεταξύ τους πολιτικά συστήματα και πλέγματα πολιτικών, μιντιακών και επιχειρηματικών σχέσεων, αυτό των ΗΠΑ και της Ελλάδας, για να εξαγάγει ανύπαρκτα και παραπλανητικά συμπεράσματα. Και το λέμε αυτό διότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο τέως πρωθυπουργός δεν γνωρίζει ότι αυτό που λένε Αριστερά στις ΗΠΑ δεν έχει την παραμικρή σχέση με αυτό που λέμε Αριστερά στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Το γεγονός ότι ο Μαμντάνι εξελέγη συστήνοντας τον εαυτό του ως «σοσιαλδημοκράτη» ή κατηγορούμενος ως «ριζοσπάστης κομμουνιστής», δεν σημαίνει ότι οι ΗΠΑ κάνουν αριστερή στροφή. Ο,τι και αν είναι αυτό που κάνουν αφορά τις ίδιες και κανέναν άλλον. Η πολιτικά άτεχνη και άκομψη προσπάθεια ταύτισης με την ελληνική πραγματικότητα δεν δηλώνει απλώς προπέτεια. Δηλώνει (κουτο)πονηριά και άγνοια…