Ο Αλέξης Τσίπρας, στη συνέντευξη που έδωσε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και τους καλούς συναδέλφους, Τάσο Παππά και Νίκο Παπαδημητρίου, δεν τσιγκουνεύτηκε τις επιθέσεις. Είχε για όλους κάτι κακό να πει. Και καλά για την κυβέρνηση δεν περιμέναμε να πει κάτι θετικό. Ομως, ο τρόπος και η ένταση με την οποία απαξιώνει την αντιπολίτευση και το κόμμα στο οποίο υπήρξε πρόεδρος επί 15 χρόνια είναι πρωτοφανή.

Και τι δεν είπε. Οτι η αντιπολίτευση, στη σημερινή «πολυκερματισμένη μορφή της, με περίκλειστα και αναξιόπιστα σχήματα, δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο που το Σύνταγμα ορίζει και η κοινωνία χρειάζεται», ότι «δείχνει συμφιλιωμένη με τη σημερινή σήψη» και ότι «δεν διακινδυνεύει υπερβάσεις». Είπε πως η σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει, ενώ ιδιαίτερα απαξιωτικός ήταν και για το πολιτικό σύστημα και τους θεσμούς. «Το πολιτικό σύστημα, σε όλες τις εκφράσεις του, έχει ξεπέσει στη συνείδηση του λαού. Της μεγάλης πλειοψηφίας τουλάχιστον. Τα κόμματα, η Δικαιοσύνη, η Βουλή, οι θεσμοί, επίσης».

Ολοι διεφθαρμένοι, λοιπόν, όλοι συμβιβασμένοι και όλοι ανίκανοι να τα βάλουν με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ολοι εκτός από τον ίδιο, και ας έχει χάσει σε κάθε αναμέτρηση που είχε μαζί του. Απλά πρέπει πρώτα να αναβαπτιστεί στην κολυμβήθρα της κοινωνίας και να εξέλθει καθαρός και αγνός από αμαρτίες του παρελθόντος. Με το «νέο διαβατήριο» που θα του εξασφαλίσει η πορεία προς τον λαό.

Εν κατακλείδι, ο Αλέξης Τσίπρας κάνει αυτό που είχαμε υποθέσει ότι θα έκανε: Επιρρίπτει παντού ευθύνες για το 2015, λες και δεν κυβερνούσε αυτός και οι συνεργάτες που ο ίδιος επέλεξε, αλλά το ολόγραμμά του. Βέβαια, το ίδιο κάνει και για την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στην αντιπολίτευση και επίσης ηττήθηκε. Φταίνε οι σύντροφοι και όχι ο ίδιος, που ήταν επικεφαλής άρα ήταν εκείνος που έδινε τη γραμμή και καθόριζε «τις πρακτικές, τη γλώσσα, το ύφος, το ήθος, αλλά και τα πρόσωπα».

Επικαλέστηκε, πάντως, και κάτι σωστό ο Αλέξης Τσίπρας. «Δεν μπορείς να κάνεις την ίδια επανάσταση δύο φορές», την οποία απέδωσε σε κάποιον Ισπανό επαναστάτη. Συμφωνούμε, αν και προτιμούμε την ορίτζιναλ εκδοχή του Ηράκλειτου: «Κανείς δεν περπατά στο ίδιο ποτάμι δύο φορές».