ΣΥΜΦΩΝΑ με όσα είπε ο κ. Παυλόπουλος, οι Ευρωπαίοι εταίροι είχαν χάσει κάθε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου. Το βράδυ της 5^ης Ιουλίου, αμέσως μετά τον θρίαμβο του «όχι» στο δημοψήφισμα διεμήνυσε προς τον τότε πρωθυπουργό πως δεν θα γινόταν «Πρόεδρος της δραχμής» και ότι άκουγε αναλύσεις από το οικονομικό επιτελείο που τον άφηναν άφωνο.

Ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε πως οι Ολάντ, Μέρκελ, Γιούνκερ του είχαν θέσει χρονικό όριο μέχρι το μεσημέρι της 6^ης Ιουλίου, ώστε να υπάρξει κοινό ανακοινωθέν από το Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, το οποίο θα διαβεβαίωνε ότι η Ελλάδα επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ και να διαπραγματευτεί συμφωνία για ένα νέο Μνημόνιο. Επίσης, ότι οι τραπεζίτες της ΕΚΤ ζήτησαν να τους δώσει ο ίδιος δέσμευση, πως το τρίτο Μνημόνιο θα υπερψηφιστεί από τη Βουλή, καθώς πλέον δεν πίστευαν όσα συνέβαιναν στο Κοινοβούλιο από τις αποχωρήσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και τη χρονοκαθυστέρηση που προκαλούσε η τότε Πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου.

ΤΕΛΟΣ, περιέγραψε την κωμικοτραγική «εισβολή» του Παναγιώτη Λαφαζάνη στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών για μια υποτιθέμενη πρόταση του Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος θα προσέφερε χρήματα και θα τύπωνε δραχμές για την Ελλάδα.

ΤΑ όσα είπε ο κ. Παυλόπουλος γκρεμίζουν κάθε ψευδοαφήγημα του Αλέξη Τσίπρα και κάθε προσπάθεια του πρώην πρωθυπουργού να παραχαράξει τα όσα πραγματικά συνέβησαν εκείνες τις δραματικές στιγμές. Η περίεργη ιστορία για τη δημοσιοποίηση των πρακτικών του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών που έχει δημιουργηθεί, τελικά, γυρίζει μπούμερανγκ για τον πρώην πρωθυπουργό.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν φτάνει που έπαιξε στα ζάρια την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, επιστρέφει δέκα χρόνια μετά με θράσος, επιχειρώντας να ξεπλύνει τις ευθύνες του. Το παιχνίδι, όμως, το έχει χάσει, πριν καν ξεκινήσει. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η χωρίς σχέδιο διαπραγμάτευση στο πρώτο εξάμηνο του 2015 οδήγησε σε εκείνες τις τραγικές συνέπειες με τις κλειστές τράπεζες, το δημοψήφισμα και την τεράστια αγωνία για το αν θα συνέβαινε Grexit, που θα οδηγούσε σε άκρως επικίνδυνες καταστάσεις. Καθώς οι πολίτες δεν θα είχαν χρήματα, η χώρα δεν θα μπορούσε να κάνει εισαγωγές προϊόντων και φαρμάκων. Ενώ, ακόμα το ενδεχόμενο ενός εμφυλίου ήταν πιθανό.