Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου
2. Την άσκηση πιέσεων από τον κ. Παπαγγελόπουλο και σε άλλες υποθέσεις πλην της Novartis. 3. Την επιδίωξή του να ασκούνται διώξεις χωρίς στοιχεία. Δηλαδή στοιχειοθετείται πλήρως η θετική απάντηση στο ερώτημα αν υπήρξε σκευωρία.
ΟΠΩΣ προκύπτει από τις πληροφορίες για την κατάθεση του κ. Αθανασίου, ο κ. Παπαγγελόπουλος, αισθανόμενος να έχει με τον ΣΥΡΙΖΑ τόση εξουσία «που δεν την είχε ποτέ στη ζωή του», δεν δίστασε να παραβιάσει κάθε έννοια δικαίου και να ενεργήσει καθεστωτικά. Γιατί τι άλλο σημαίνει αυτό που φέρεται να κατέθεσε χθες ο κ. Αθανασίου, ότι ζητούσε την άσκηση διώξεων χωρίς να υπάρχουν στοιχεία ή είχε ειδικό ενδιαφέρον για υποθέσεις άλλες να «τρέξουν» κι άλλες να «παγώσουν»;
Η αδυναμία του Ρασπούτιν όμως φαίνεται πως ήταν η «επιτάχυνση» των διαδικασιών, κατά το περίφημο «άσκησε δίωξη και να πάνε παρακάτω να αθωωθούν». Χαρακτηριστική της συμπεριφοράς του «ισχυρού της Δικαιοσύνης» επί ΣΥΡΙΖΑ είναι, κατά την κατάθεση που φέρεται να έδωσε ο κ. Αθανασίου, οι περιπτώσεις Αλαφούζου, Βγενόπουλου, λίστας Φαλτσιανί και Τράπεζας Πειραιώς. Κατά τον μάρτυρα, μάλιστα, δεν δίστασε ακόμα και να ζητήσει την κατασκευή στοιχείων! Ο πρώην εισαγγελέας Οικονομικού Εγκλήματος φέρεται να είπε ότι έμεινε «εμβρόντητος» όταν ο Δ. Παπαγγελόπουλος τον ρώτησε «έχεις τίποτα για τον δημοσιογράφο Παπαχρήστο;» και ενώ του απάντησε «όχι», εκείνος τον…ρώτησε «δεν μπορείς να φτιάξεις κάτι;»…
ΕΦΟΣΟΝ ισχύουν όλα όσα κατέθεσε ο κ. Αθανασίου -και για το ειδικό ενδιαφέρον που φέρεται να είχε ο κ. Παπαγγελόπουλος για μιντιάρχες και τραπεζίτες- υπάρχει πλήρης περιγραφή του πώς επιχειρήθηκε να εγκαθιδρυθεί καθεστωτισμός στη Δικαιοσύνη και να «στηθούν» διώξεις: στοχοποίηση πολιτικών αντιπάλων, άσκηση διώξεων «φτιάχνοντας» κάτι (π.χ. προστατευόμενοι μάρτυρες), εντολές σε «εκτελεστικά όργανα» της Δικαιοσύνης (στενοί συνεργάτες και «φίλοι» του κ. Παπαγγελόπουλου) και προστασία «ημετέρων».
ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ, επίσης, η στενή σχέση που είχαν συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, αλλά και εφημερίδες, με το «παραδικαστικό». Αλλη βρέθηκε σε «μυστικό ταξίδι» στο Παρίσι, ως μη ώφειλε -«τι δουλειά είχε δημοσιογράφος» σε αυτό το ταξίδι, φέρεται να αναρωτήθηκε ο μάρτυρας-, άλλος εκδότης τού έστελνε επιστολές, που χρησιμοποιήθηκαν ως «βάση» για να ελεγχθούν «εγκληματικές οργανώσεις» που κατέληγαν σε… πολιτικά πρόσωπα, κι άλλος -εκδότης επίσης- «φύτευε»… προφητικά ή απειλητικά δημοσιεύματα.
Η ΕΙΚΟΝΑ πλέον σχηματίζεται. Τρεις εν ενεργεία εισαγγελείς αποκαλύπτουν ότι λειτουργούσε κανονικό «παραδικαστικό». Το οποίο στοχοποιούσε και έστηνε διώξεις με επικεφαλής τον Ρασπούτιν. Ο οποίος προφανώς δεν ήταν αυτονομημένος, ούτε λειτουργούσε ως απόλυτος άρχων. Προφανώς είχε πράσινο φως από υπερκείμενες δυνάμεις. Η χθεσινή κατάθεση του κ. Αθανασίου αποδεικνύει ότι η δράση του παρακρατικού μηχανισμού δεν περιοριζόταν μόνο στη Novartis. Ο διαρκής στόχος του ήταν η εφαρμογή του «δόγματος Πολάκη», «να πάνε 3-4 στη φυλακή, για να κερδίσουμε τις εκλογές». Ευτυχώς η σκευωρία κατέπεσε μαζί με το «παραδικαστικό», και έτσι διασώθηκε -μαζί με ένα σημαντικό κομμάτι της Δικαιοσύνης, που δεν υπέκυψε- και η Δημοκρατία στη χώρα. Και μετά ήρθε ο ελληνικός λαός με την ετυμηγορία του να δώσει τέλος στην επιχειρούμενη εκτροπή. Η συνέχεια, μετά την Προανακριτική, σε ανώτερα δικαστικά επίπεδα.
ΟΠΟΥ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑ…
Η ύλη να βγαίνει...
…η Βασίλω πρώτη». Δεν υπάρχει οποιασδήποτε μορφής «σύγκρουση» ή διχαστική αναταραχή από την οποία να λείπει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και όπου υπάρχει «πολιτικό νταβαντούρι» το οποίο μπορεί να προκαλέσει ένταση και διχασμό, τα πλοκάμια της Κουμουνδούρου είναι στην πρώτη γραμμή. Είτε αφορά τους «μπαχαλάκηδες» είτε αφορά κάποιο είδος «εθνικού διχασμού» με αφορμή από εθνικά θέματα μέχρι το ποδόσφαιρο και τον «πόλεμο Βορρά – Νότου». Εκτός από τη θρησκευτική προσήλωση στο μαοϊκό δόγμα «μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση», υπάρχει ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ρίχνει λάδι σε όποια φωτιά μπορεί. Μετά τη συντριπτική ήττα του Ιουλίου ο ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικά είναι πολιτικά άφωνος. Αδυνατεί να αρθρώσει στοιχειώδη πολιτικό λόγο ή να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση. Απλώς παρακολουθεί την κυβέρνηση να τρέχει και «φωνάζει» από μακριά. Η ατζέντα του είναι φτωχή και άκρως προβλέψιμη. Αυτούς τους 7 μήνες «υπάρχει» μόνο μέσα από συγκυριακές συγκρούσεις, οι οποίες παράγουν αναταραχή και διχασμό. Είτε στο Κουκάκι είτε στα «φιάσκα» της εξωτερικής πολιτικής είτε στην Τούμπα και στο «Γ. Καραϊσκάκης». Μόνο σε τέτοιες «εκρήξεις» βρίσκει ρόλο και λόγο πολιτικής ύπαρξης. «Αγαπάει» την αναταραχή και το διχασμό γιατί εκεί έχουν θέση όλοι. Και όσοι δεν έχουν να πουν τίποτα και όσοι έχουν δίκιο και όσοι έχουν άδικο. Το μόνο «όπλο» που έχει μείνει στον αποσβολωμένο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που τον έφερε στην εξουσία: ο διχαστικός λαϊκισμός.
Στη σέντρα η Μενδώνη, στον πάγκο ο Αυγενάκης
Μετά τη διαγραφή του Θ. Ζαγοράκη, μία ακόμα απόφαση του Μ. Μαξίμου δείχνει να έχει και εσωκομματική σημασία. Η κ. Μενδώνη -η οποία δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με θέματα αθλητισμού- και όχι ο καθ’ ύλην αρμόδιος Λ. Αυγενάκης, κλήθηκε να υποστηρίξει την περίφημη τροπολογία για το ποδόσφαιρο. Οι πληροφορίες λένε ότι η αιφνίδια κρίση που ξέσπασε με αφορμή την εισήγηση της ΕΕΑ για τον υποβιβασμό του ΠΑΟΚ και της Ξάνθης χρεώθηκε σε σημαντικό βαθμό στους χειρισμούς του υφυπουργού Αθλητισμού. Κάποιες πληροφορίες θέλουν τον Λ. Αυγενάκη να απομακρύνεται από την κυβέρνηση, ενώ άλλες θεωρούν την «απόσυρση του υφυπουργού» από την υπεράσπιση της τροπολογίας ως κίνηση εκτόνωσης με στόχο την παραμονή του στην κυβέρνηση. Η απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ για παραίτηση του Λ. Αυγενάκη, σε πρώτη ανάγνωση, λειτουργεί υπέρ του υφυπουργού και κατά των εν θερμώ αποφάσεων. Ωστόσο, το θέμα φαίνεται πως έχει καταγραφεί.
Από τη βάση όχι ο αρχηγός, αλλά το όνομα
Την έμμεση προσφυγή στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να επιλέγει τελικά ο Α. Τσίπρας. Σύμφωνα με πληροφορίες, σε μια προσπάθεια να δείξει τη δύναμή του, αλλά και να στριμώξει τους «53+», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσανατολίζεται σε ένα «μίνι δημοψήφισμα» για το νέο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού απέρριψε την ιδέα της εκλογής του από τη νέα βάση του κόμματος, επιχειρεί να λύσει το «γρίφο» του ονόματος μέσω της βάσης. Αλλωστε, όπως λένε στελέχη της Κουμουνδούρου, «αν αποφασιστεί το όνομα από τη βάση, θα είναι σαν να έχει αποφασιστεί και η πολιτική απόφαση του συνεδρίου για το μετασχηματισμό του κόμματος». Η σκέψη του Α. Τσίπρα συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Μπορεί, δηλαδή, να κάνει μια επίδειξη δύναμης στην εσωκομματική αντιπολίτευση, αλλά να δώσει και κάποιο περιεχόμενο στην έννοια «νέο μέλος του κόμματος». Αλλωστε, το iSYRIZA δεν πάει καλά. Οι πληροφορίες λένε πως έχουν εγγραφεί μόλις 30.000 νέα μέλη, έναντι στόχου 180.000…
ΑΠΟΡΙΕΣ
1.
Δεν είναι μεγάλη επικοινωνιακή επιτυχία, τη μέρα που βγήκε το 15ετές ομόλογο για 2,5 δισ. και υπήρξαν προσφορές 19 (!) δισ., η είδηση να παίζει 6η-7η;
2.
ΤΟΣΗ ΦΟΥΡΙΑ ΕΙΧΕ Ο «ΠΑΠ» ΚΙ ΕΣΤΕΙΛΕ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ Π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ;
Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου