Γράφει ο Γιώργος Κουμπαράκης

Οι αριθμοί της ΕΛ.ΣΤΑΤ. όμως -για το δεύτερο τρίμηνο του 2018- δεν φαίνονται πως συμμερίζονται την άποψη εκείνη του υπουργού Οικονομικών, μιας και δείχνουν στασιμότητα και πτώση σε επίπεδο επενδύσεων.

Μπορεί όμως οι αριθμοί της ΕΛ.ΣΤΑΤ. να έχουν εχθρική διάθεση και να στοχεύουν στη διάψευση των δηλώσεων του σημερινού υπουργού Οικονομικών; Σε καμία περίπτωση! Το μόνο που συμβαίνει είναι ότι οι αριθμοί της ΕΛ.ΣΤΑΤ. είναι ουδέτεροι σε αντίθεση με τις δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών της σημερινής κυβέρνησης, οι οποίες μόνο ουδέτερες δεν είναι!

Πάμε να δούμε όμως τι πραγματικά έχουν να μας πουν οι αριθμοί της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Οι επενδύσεις φέτος βρίσκονται σε επίπεδα χαμηλότερα και από το δεύτερο τρίμηνο του 2016 (5,416 δισ. ευρώ). Και όταν οι επενδύσεις σε μια χώρα ακολουθούν πτωτική πορεία, τότε και η πραγματική ανάπτυξη της χώρας παραμένει εγκλωβισμένη στο ναδίρ.

Μετά από 8 χρόνια ύφεσης και απώλειας άνω του 25% του ΑΕΠ θα έπρεπε να είχαμε βρει την περπατησιά μας και όχι να συνεχίζουμε να αδυνατούμε να σταθούμε στα πόδια μας. Δυστυχώς, όμως, όσο το μίγμα πολιτικής συνεχίζει να στηρίζεται σε λογικές εξοντωτικής υπερφορολόγησης με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων τόσο οι επενδύσεις θα εμποδίζονται, οι θέσεις εργασίας θα χάνονται και η ελληνική οικονομία θα συνεχίζει να ακροβατεί επί ξυρού ακμής. Και όσο συμβαίνουν αυτά τόσο η απομάκρυνση της προοπτικής για αύξηση της παραγωγής και δημιουργία νέων διατηρήσιμων και καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας θα επιτείνεται διηνεκώς.

Σκεπτόμενος το τέλος των Μνημονίων, επειδή βαρέθηκαν πια να μας δανείζουν και όχι επειδή η σημερινή κυβέρνηση πέτυχε κάτι σπουδαίο, το ύψος του δημόσιου χρέους, το ύψος των κόκκινων δανείων, τη διατήρηση των κεφαλαιακών περιορισμών (capital controls) και τα αμέτρητα προβλήματα που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν οι Ελληνες πολίτες στην καθημερινότητά τους, συνειδητοποιώ, παρά τις δηλώσεις μερικών για επιστροφή της ανάπτυξης, πως οι πληγές είναι πολλές και παραμένουν ανεπούλωτες.

Και όσο αυτές παραμένουν ανεπούλωτες τόσο η ανάπτυξη διαρκώς θα έρχεται και ποτέ δεν θα φτάνει. Και κάπου εδώ θυμάμαι κάτι που είχε πει ο Στάνισλαβ Λεχ: «Το άθροισμα πολλών μηδενικών είναι ένας επικίνδυνος αριθμός».

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]