«Είμαι πολύ καλά. Είμαι καλά, η οικογένειά μου είναι καλά, και αυτό είναι κρίσιμο για μένα.» Υπογράμμισε πως «Το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος είναι υψηλό, συχνά υποτιμημένο.» Θύμισε ότι έχει αγωνιστεί σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις με τον Παναθηναϊκό στο Europa League και τώρα με την ΑΕΚ στο Conference League, και επισήμανε πως το κλαμπ «αλλάζει» με νέο προπονητή και νέο αθλητικό διευθυντή. Για τον κόσμο της ΑΕΚ είπε πως είναι «ένας έντονος, παθιασμένος κόσμος. Η Αθήνα ζει για το ποδόσφαιρο. Η πίεση είναι ισχυρή αλλά υγιής.» Παρά το ότι «παίζω λιγότερο τώρα, έχω βρει μια ισορροπία που μου έλειπε», πρόσθεσε ότι ελπίζει να παραμείνει περισσότερο στην Ελλάδα.

Σχετικά με την απόφαση να φύγει για το εξωτερικό, ο Μπρινιόλι περιέγραψε την επιλογή ως ενστικτώδη: «Μετά την άνοδο στην Έμπολι, μου είπαν ξεκάθαρα ότι θα ήμουν η δεύτερη επιλογή. Σε εκείνο το σημείο, προτίμησα να επιστρέψω στο… παιχνίδι.» Εξήγησε πως ήθελε να αποδείξει ξανά τον εαυτό του, ιδίως στον ίδιο, και χαρακτήρισε την κίνηση στο εξωτερικό ως «μια από τις καλύτερες αποφάσεις της καριέρας μου». Αναφέρθηκε στην πορεία του από τις μικρότερες κατηγορίες, και πρόβαλε τη σημασία των προπονητών και των συλλόγων που τον μεγάλωσαν. «Θεμελιώδες. Αυτές οι εμπειρίες με διαμόρφωσαν ως άνθρωπο πριν καν με διαμορφώσουν ως ποδοσφαιριστή.» Ονόμασε τους Μοντικιάρι και Λουμετσάνε ως κρίσιμες επιρροές και μνημόνευσε τον Μίμο Τοσκάνο: «Μου δίδαξε καλούς τρόπους στο ποδόσφαιρο.» «Ακόμα και σήμερα, εμφανίζομαι νωρίς στις συναντήσεις εξαιτίας αυτού.» Επιπλέον, αποκάλυψε ότι είχε ασχοληθεί με την ποδηλασία και το σκι στα νιάτα του: «Ναι. Έτρεξα και έκανα σκι. Ο Παντάνι ήταν το είδωλό μου. Αυτό που συνέβη στη Μαντόνα ντι Καμπίλιο έσπασε κάτι μέσα μου. Αποφάσισα να σταματήσω και από εκεί ξεκίνησε το ταξίδι μου στο ποδόσφαιρο, σχεδόν σαν μια δεύτερη ζωή».

Ο Μπρινιόλι περιέγραψε επίσης το πέρασμά του από τη Γιουβέντους το 2015 ως καθοριστικό: «Το να κληθώ από τη Γιουβέντους είναι κάτι που θα έκανα χίλιες φορές.» Παραδέχθηκε ότι δεν έπαιξε σε επίσημο ματς εκεί αλλά τόνισε πως το άλμα ενίσχυσε την προσωπική του ανάπτυξη. Είπε ότι πάντα προτίμησε να παίζει και να είναι πρωταγωνιστής: «Πάντα προτιμούσα να παίζω, να είμαι πρωταγωνιστής. Δεν είναι λύπη, αλλά επιλογή τρόπου ζωής.» Θύμισε την περίφημη στιγμή με το Μπενεβέντο-Μίλαν, το γκολ που «έσπασε» τα όρια της εμπειρίας του και το οποίο χαρακτήρισε «ένα μοναδικό, ανεπανάληπτο συναίσθημα». Αποκάλυψε ότι εξασκήθηκε στην κίνηση πολλές φορές στην προπόνηση: «Συχνά εξασκούμουν σε παρόμοιες επιθετικές κινήσεις στην προπόνηση… Αναπαρήγαγα μια κατάσταση που είχα στο μυαλό μου και όλα συνέβησαν ακριβώς όπως τα είχα φανταστεί.» Αναφέρθηκε τέλος στη συνεργασία του με τον Ντε Ζέρμπι και στις εμπειρίες του από το Τέρνι, όπου έμαθε «την έννοια της ευθύνης, της πίεσης και του σεβασμού.»