Και φυσικά, η ερώτηση που τίθεται, είναι εάν αυτή η αντίδραση στηρίζεται σε μία δυσαρέσκεια που εδράζεται ότι τα αστικά πολιτικά κόμματα οφείλουν να είναι “καθαρόαιμα” ως προς την ιδεολογία των μελών τους ή αυτή η αντίδραση προέρχεται από τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη να στέκεται με σθένος απέναντι στις προκλήσεις των καιρών, και ως άλλος Ιωάννης Καποδίστριας να αποδιώχνει την “τσιφλικάδικη” αντίληψη των σύγχρονων “κοτζαμπάσηδων και προεστών”, που τότε έβαλαν τις Μεγάλες Δυνάμεις ως κομματικές ιδεολογίες στο νέο Κράτος, σήμερα επιδιώκουν να πατάμε περισσότερο στα συμφέροντα επιχειρηματικών ομίλων και μιντιαρχών.

Φυσικά, κάποιοι θα μειδιάσουν με τον παραλληλισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη ως άλλου Ιωάννη Καποδίστρια, αλλά προτείνω να σκεφτούμε, ανατρέχοντας νοερά στη Νεοελληνική Ιστορία μας, ότι εάν ο πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδας κατάφερνε να σπάσει τη βολή των κοτζαμπάσηδων και προεστών, φέρνοντας την Ελληνική Διασπορά μας να οργανώσει το Ελληνικό Κράτος και να το διοικήσει…η Ελλάδα δεν θα ζούσε τη Μικρασιατική Καταστροφή και τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο ( … αποτελέσματα εν πολλοίς, των πολιτικών διχασμών που είχαν δημιουργηθεί από την με οποιοδήποτε τρόπο εισχώρηση των ξένων συμφερόντων, Άγγλων, Γάλλων και Ρώσων στο εσωτερικό κατεστημένο, από τους εγχώριους Δούρειους Ίππους,  κοτζαμπάσηδες και προεστούς).

Αλλά επειδή αυτά είναι “Ιστορία” κυριολεκτικά και μεταφορικά… και για εμάς τους Έλληνες η Ιστορία ήταν το πιο βαρετό μάθημα στο σχολείο… και για το λόγο αυτό, άλλωστε, η χώρα μας από θέμα αξιών και αρχών πάει από το κακό στο χειρότερο, διότι οι περισσότεροι εξ ημών δεν ακουμπάμε στο πολιτισμικό υπόβαθρο, όπως το έχει δημιουργήσει η μακραίωνη πορεία του Έθνους των Ελλήνων, μήπως να πάμε 69 χρόνια νωρίτερα; Και δη οι ΝΔ να θυμηθούν πώς ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε την Ε.Ρ.Ε. και από ποιον πολιτικό χώρο πήρε πρόσωπα για να την οργανώσει; Διότι μπορεί ιδεολογικά ο Καραμανλής να προερχόταν από τον Ελληνικό Συναγερμό, μπορεί να “επιγένεσε” ένα κόμμα που θεωρήθηκε διάδοχος του Ελληνικού Συναγερμού, ωστόσο η Ελληνική Ριζοσπαστική Ένωση ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με τη συμμετοχή των Κωνσταντίνου Τσάτσου (Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων Κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου), του συντοπίτη μου, Φλωρινιώτη, Δ. Μακρή, του Ευάγγελου Αβέρωφ (Υπουργός Οικονομικών της Κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου) που ανήκαν στην αντίπαλη παράταξη του Ελληνικού Συναγερμού, στο Κόμμα των Φιλελευθέρων.

Και μάλιστα αυτό το άνοιγμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε κομματικά στελέχη της αντίπαλης ιδεολογίας έγινε και σε μία έντονη περίοδο πόλωσης, πολλώ δε μάλλον όταν ο επικεφαλής του κόμματος των Φιλελευθέρων, Σοφοκλής Βενιζέλος ήταν αυτός (και ως εκ τούτου τα στελέχη του κόμματός του) που είχε αμφισβητήσει την Κυβέρνηση Παπάγου, όταν ο Στρατηγός αρρώστησε, ζητώντας επιτακτικά τη διενέργεια εκλογών.

Μπορεί η ταυτότητα της Ε.Ρ.Ε να ήταν καθαρά συντηρητική, ωστόσο μέρος των προβεβλημένων μελών της προέρχονταν από τον κεντρώο χώρο των Φιλελευθέρων (… και πολλώ δε μάλλον σε μία περίοδο που είχε διαμορφωθεί ιδεολογικά μετά από τρεις δεκαετίες συνεχόμενου διχασμού, μίας εθνικής ήττας και ενός αδελφοκτόνου Εμφυλίου). Αλλά και η ΝΔ, που σχηματίστηκε από τον Εθνάρχη αμέσως μετά την πτώση της Χούντας δεν έβαλε στο οργανικό σώμα της ακόμα και πολιτικά ανεξάρτητους, όπως λχ. ήταν ο Αιγυπτιώτης Δημήτριος Μπίτσιος που μάλιστα ορίστηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στη θέση του Υφυπουργού Εξωτερικών; Ενώ το 1978, ο πρωθυπουργός δεν δίστασε να ενσωματώσει στη ΝΔ, τον κεντρώο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πατέρα του νυν πρωθυπουργού, ο οποίος εκτός των άλλων ήταν επικεφαλής του κόμματος των Νεοφιλελεύθερων.

Επομένως, οι (“καθαρόαιμοι”) Δεξιοί ας μην εξανίστανται με τα ανοίγματα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Διότι ο πρώτος διδάξας είναι ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής που διέβλεπε ότι το εθνικό συμφέρον δεν έχει κομματικές αποχρώσεις, αλλά μόνο μία ιδεολογία τον Πατριωτισμό. Και όσοι είναι πατριώτες και άξιοι στο επαγγελματικό μετερίζι τους, είναι ευπρόσδεκτοι στο κόμμα, με στόχο την αναγέννηση και ανάπτυξη της Πατρίδας.

*Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας), διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ), Συνεργάτιδα του Canadian Hellenic Congress