Στα νέα του απομνημονεύματα με τίτλο Truly, που κυκλοφόρησε στις 30 Σεπτεμβρίου 2025, ο θρυλικός Λάιονελ Ρίτσι αποκαλύπτει άγνωστες ιστορίες από τη μακρόχρονη καριέρα του και τη φιλία του με τον Μάικλ Τζάκσον — μια σχέση γεμάτη μουσική, γέλιο και… περίεργες στιγμές.
Όπως εξομολογείται, παρά το ασύλληπτο ταλέντο του, ο Μάικλ είχε πολύ ιδιαίτερες συνήθειες στην καθημερινότητά του, ιδίως σε θέματα υγιεινής. Το παρατσούκλι που του είχε δώσει ο παραγωγός Κουίνσι Τζόουνς ήταν «Smelly» («Βρομερός»), όχι ειρωνικά, αλλά κυριολεκτικά.
«Ο Μάικλ γελούσε και ο ίδιος όταν του το έλεγαν, γιατί δεν συνειδητοποιούσε ότι δεν είχε αλλάξει ή πλύνει τα ρούχα του για μέρες», γράφει ο Ρίτσι στο βιβλίο. «Ήταν σαν αφηρημένος καθηγητής, αλλά με παιδική αθωότητα».
Ο Ρίτσι εξηγεί πως ο Τζάκσον, λόγω της τεράστιας φήμης του, σπάνια μπορούσε να κάνει κάτι απλό, όπως να αγοράσει ρούχα ή να στείλει κάτι στο καθαριστήριο, χωρίς να καταλήξει να χάσει το αντικείμενο. «Όλοι κρατούσαν κάτι από εκείνον για ενθύμιο», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Έτσι, ανέπτυξε τη συνήθεια να φοράει τα ίδια παντελόνια ξανά και ξανά — «μέχρι να είναι κυριολεκτικά άφορετα». Όταν ήταν στο στούντιο, κυκλοφορούσε με πιτζάμες και παντόφλες. Όταν έβγαινε, φορούσε οτιδήποτε πρόχειρο έβρισκε.
Ο Ρίτσι θυμάται ένα περιστατικό που συνοψίζει αυτή τη συμπεριφορά: Ο Μάικλ τον επισκέφτηκε με ένα βρόμικο, φθαρμένο τζιν που «είτε του έπεφτε είτε ήταν τόσο κοντό που δεν έπρεπε να θεωρείται παντελόνι». Ο τραγουδιστής του έδωσε καθαρά ρούχα και τον έπεισε να κάνει επιτέλους ένα μπάνιο.
«Τον πήγα με το αυτοκίνητο στο σπίτι του, από τα πίσω δρομάκια, και ήταν ευγενικός και ευγνώμων. Όταν γύρισα, είδα στο χαλί του σαλονιού μου το παλιό του τζιν και το εσώρουχό του, πεταμένα σαν roadkill. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να γελάσω. Ο MJ ήταν εδώ».
Παρά τις εκκεντρικότητές του, ο Ρίτσι περιγράφει τον Μάικλ με μεγάλη τρυφερότητα ως «έναν μουσικό δαίμονα που μπορούσε να ξεχωρίσει 15 διαφορετικές μίξεις του ίδιου τραγουδιού» αλλά στην καθημερινή του ζωή ήταν «ένα παιδί που αυτοσχεδίαζε κάθε λεπτό».

