«Το διαχειριστήκαμε με λογική, ηρεμία, και προσευχή. Δεν συζητήσαμε με την πρώην σύζυγό μου αν θα πούμε στην κόρη μας ότι έχω καρκίνο, μας βγήκε αυτόματα. Σκεφτήκαμε ότι “γιατί να το μάθει το παιδί;”. Δεν θα γινόμουν πιο γρήγορα καλά αν το μάθαινε, ούτε εκείνη θα κέρδιζε κάτι. Μέσα από αυτή την περιπέτεια έχει αλλάξει ο τρόπος που σκέφτομαι και η ψυχοσύνθεσή μου, και είναι ο λόγος που ευχαριστώ τον καρκίνο που ήρθε. Ευχαριστώ τον Θεό που μου τον έφερε. Αν δεν είχε έρθει ο καρκίνος, αν δε μου έφερνε ο Θεός αυτή την αρρώστια, δεν θα καταλάβαινα πράγματα, δεν θα εξαφανιζόταν το εγώ μου. Αυτό που μας τρώει είναι το εγώ μας, ο εγωισμός μας. Η επόμενη αποστολή μου είναι να πάω στο Άγιο Όρος και μετά στον Ταξιάρχη».

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης τόνισε ότι η περιπέτεια τον έφερε πιο κοντά με την οικογένειά του και παραδέχθηκε την αβεβαιότητα απέναντι στην ασθένεια: «Δεν τον νικήσαμε τον καρκίνο. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να τον νικήσω ποτέ. Είμαι από τους τυχερούς που ο καρκίνος ένωσε την οικογένειά μου. Η πρώην γυναίκα μου με στήριξε πάρα πολύ. Δεν το περίμενα. Δε γίνεται να μην την ευχαριστήσω, γιατί μέσα σε όλο αυτό που πέρασα, ήταν μαζί και η νυν σύντροφός μου».