Ο ηθοποιός περιέγραψε τις μνήμες που έχει από την τραγική απώλεια και το αποτύπωμα που άφησε στη ζωή του.

«Νόμιζα ότι ήμουν μεγαλύτερος, αλλά τελικά ήμουν 2,5-3 ετών, εκείνη ήταν 1,5. Είχα τρομερά μεγάλη εικόνα. Θυμάμαι τη μέρα που ξύπνησα και την είδα να είναι το μισό της πρόσωπο μελανιασμένο. “Έφυγε” από μηνιγγίτιδα. Οι γονείς μου δεν καταλάβαιναν τι είναι η μηνιγγίτιδα. Το δεύτερο κομμάτι ήταν ότι τρόμαζαν να έρθουν ενάντια στο σύστημα. Προφανώς είχε κάνει το εμβόλιο της μηνιγγίτιδας που της γύρισε μπούμερανγκ, και φτιάχτηκε μια δεισιδαιμονία ότι ήταν από ένα κρύωμα, γιατί δεν μπορούσε το μυαλό να αποδεχτεί ότι η πολιτεία έκανε το λάθος. Τελικά “έφυγε”, και αυτό ήταν πολύ έντονο», είπε αρχικά ο Φάνης Μουρατίδης για τον θάνατο της αδελφής του.

«Θυμάμαι ακόμα και σήμερα τη μητέρα μου, όταν γύρισε από το νοσοκομείο, ότι άλλαξε όλο το σπίτι. Ήταν η πρώτη φορά που το συνειδητοποίησα. Σαν παιδί ζήλευα, γιατί εκείνη ήταν η αδυναμία του μπαμπά μου, και στην αρχή αισθάνθηκα ότι “εντάξει, τώρα είμαστε εμείς στο χωριό”. Αλλά μετά από 10-15 μέρες άρχισα να αισθάνομαι τρομακτικά μόνος χωρίς αυτήν. Άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο πολύ μου λείπει και να γίνεται αβάσταχτο όσο περνούσε ο καιρός. Προσπαθούσα να βρω τρόπους να την έχω στο χώρο. Έπαιζα με τα παιχνίδια της, έπαιρνα τις κούκλες της, ότι και καλά ήταν εκεί και παίζαμε μαζί. Ήθελα να φέρω την παρουσία της στον χώρο. Μετά ήμουν πάρα πολύ μόνος. Έπεσε και ένας φόβος πάνω μου, ότι “μην πάθει τίποτα και αυτός”, γιατί τη γλύτωσα από θαύμα. Μας είχαν χωρίσει για να μην κολλήσω, και νόμιζα ότι είχα κάνει κάτι εγώ και μας χώρισαν», πρόσθεσε ο ίδιος, αναφορικά με τα συναισθήματα που βίωσε από την απώλεια της αδελφής του.