Είναι γνωστό, βέβαια, πως υπάρχει μεγάλη απόσταση από τα λόγια έως τα έργα στην πολιτική. Ετσι, τώρα, επτά μήνες από την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ βρισκόμαστε μπροστά στην πρώτη ουσιαστική προσπάθεια διαπραγμάτευσης για κατάπαυση του πυρός.

Η αλήθεια είναι πως ο Τραμπ προσπάθησε με τον δικό του τρόπο να πιέσει τόσο τον Πούτιν όσο και τον Ζελένσκι, ώστε να βρεθεί η χρυσή τομή. Αλλά, όπως επίσης είναι γνωστό, ένας πόλεμος ξεκινάει πολύ εύκολα και τελειώνει πάρα πολύ δύσκολα.

Η Ρωσία πραγματοποίησε αναίτια και προκλητική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 καταπατώντας το Διεθνές Δίκαιο. Εχουν περάσει πάνω από τρία χρόνια συγκρούσεων και μπορεί να απέτυχε να κερδίσει τον πόλεμο μέσα σε λίγες ημέρες όπως υπολόγιζε το Κρεμλίνο, αλλά έχει καταλάβει περίπου το 20% των εδαφών της Ουκρανίας.

ΑΠΟ την πλευρά τους, οι Ουκρανοί κατάφεραν να αντισταθούν απέναντι σε μια υπερδύναμη χάρη στον ηρωισμό τους, αλλά και στη συνεχή βοήθεια των ΗΠΑ και της Ευρώπης.

ΤΩΡΑ, βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής για τον πλανήτη. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν θα υπάρξει συμφωνία στη Σύνοδο της Αλάσκας ή, τουλάχιστον, αν θα γίνουν κάποια βήματα προόδου.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, όμως, δύο πράγματα που αξίζουν την προσοχή μας. Σε διεθνές επίπεδο, από αυτή την τριετή πολεμική σύγκρουση, η Ευρώπη βγαίνει αποδυναμωμένη γεωπολιτικά, ενεργειακά, οικονομικά. Σε εσωτερικό επίπεδο, ας μην επιμένουν κάποιοι πως πρέπει να παραδώσει η Ουκρανία εδάφη της, γιατί είναι σαν να υποστηρίζουν πως η Κύπρος πρέπει να παραδώσει τα Κατεχόμενα.