Το ΠΝ διαθέτει δύο κύρια πυροβόλα για τις φρεγάτες και τις ΤΠΚ. Το πρώτο είναι το διάσημο Oto Melara 76 mm/62 cal. το οποίο εξοπλίζει τις φρεγάτες τύπου “S” και θα εξοπλίσει τις τρεις νέες FDI και τις υπόλοιπες μονάδες δηλαδή τις ΤΠΚ Super Vita, “La Combattante IIIΒ”, “La Combattante IIIΒ”, τις Κ/Φ “OSPREY HSY 56A”, “OSPREY-55” και “HSY 56″ και τα αρματαγωγά κλάσης «ΣΑΜΟΣ» και το πυροβόλο των 5” Mark 45 που βρίσκεται στις φρεγάτες κλάσης «ΥΔΡΑ». Υπάρχουν και άλλα πυροβόλα μικρότερου διαμετρήματος όπως το BOFFORS L-70 BRENDA των 40 χλστ. που βρίσκεται στις ΤΠΚ Τύπου «148» και “Nasty” και στις Κ/Φ “ASHEVILLE”, αλλά είναι μικρότερης σημασίας.
Oto Melara και STRALES
Το Oto Melara 76 mm/62 cal. όπως προαναφέρθηκε είναι το πλέον διαδεδομένο ναυτικό πυροβόλο τόσο διεθνώς όσο και στο ΠΝ.
Υπάρχει σε τέσσερις εκδόσεις:
Το Compact που είναι η αρχική και βασική έκδοση, το Super Rapid ή “Super Rapido”, με μεγαλύτερη ταχυβολία έως και 120 β.α.λ. το Strales που είναι βελτιωμένη έκδοση του “Super Rapido”, με δυνατότητες και κατά βλημάτων επιφανείας-επιφανείας χρησιμοποιώντας το πυρομαχικό DART και τέλος το ελαφρού βάρους Sovraponte.
Ειδικότερα το STRALES αποτελείται από τρεις βασικές συνιστώσες: Το πυροβόλο 76/62, το καθοδηγούμενο πυρομαχικό OTO DART και το σύστημα ελέγχου πυρός Selex NA25, όπως χρησιμοποιείται από το ιταλικό Ναυτικό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Το ΝΑ25 χρησιμοποίει ραντάρ το οποίο βασίζεται στο ORION RTN-25X που εκπέμπει στην J μπάντα (10 με 20 GHz), ενώ ως επιλογή μπορεί να τοποθετηθεί ακόμη μια κάμερα ημέρας υψηλής ευκρίνειας, μια υπέρυθρη και αποστασιομέτρης λέιζερ.
Το ΝΑ25 διαθέτει τη δική του κονσόλα που μπορεί να ενσωματωθεί σε οποιοδήποτε σύστημα διαχείρισης μάχης έχει το σκάφος. Όταν το ραντάρ του ΝΑ25 εντοπίσει το στόχο (ένα εισερχόμενο βλήμα) τότε δίνει εντολή για πυροδότηση του πυροβόλου. Το ΝΑ 25 παρακολουθεί συνεχώς τόσο το στόχο όσο και το βλήμα DART (Driven Ammunition Reduced Time of Flight).
Διαπιστώνοντας την σχετική θέση του βλήματος και του στόχου, δίνει εντολές διόρθωσης πορείας στο βλήμα έτσι ώστε αυτό να φτάσει σε απόσταση ενεργοποίησης του πυροσωλήνα προσέγγισης (ο ακριβής τύπος που χρησιμοποιείται στο DART δηλαδή εάν είναι RF, IR είναι άγνωστος) να εκραγεί πλήττοντας το στόχο.
Σε δοκιμές που πραγματοποίησε το ιταλικό Ναυτικό το OTO STRALES πέτυχε αναχαίτιση πυραύλων που πετούσαν σε υποηχητική ταχύτητα σε αποστάσεις έως και 8 χλμ. πολύ πιο μακριά δηλαδή από ένα τυπικό σύστημα CIWS. Στη βασική του έκδοση το ΟΤΟ Merala έχει μέγιστο ρυθμό βολής 85 βολών ανά λεπτό, ενώ στην έκδοση Super Rapido τις 120 β.α.λ. Το ΠΝ διαθέτει και τους δύο τύπους του πυροβόλου με το Super Rapido να είναι τοποθετημένο στις ΤΠΚ τύπου Super Vita.
Η ταχύτητα του βλήματος ανέρχεται στα 915 μ./δευτ. και η εμβέλειά του κατά στόχων επιφανείας στα 16 χλμ. Εκτός από το βασικό πυρομαχικό HE-PFF, το OTO-Melara μπορεί να χρησιμοποιήσει και προηγμένα πυρομαχικά που αυξάνουν εντυπωσιακά το δραστικό βεληνεκές του στα 40 χλμ. για τα βλήματα με καθοδήγηση και στα 30 χλμ. για τα βλήματα χωρίς καθοδήγηση.
Το Vulcano μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο από το βασικό OTO MELARA όσο και από το STRALES, ενώ το DART για να χρησιμοποιηθεί από το OTO MELARA θα χρειαστεί κάποια μετατροπή (άγνωστο πόσο εκτενής ή όχι μπορεί να είναι) καθώς τα βλήματα αυτά χρειάζονται καθοδήγηση για την αναχαίτιση αντιπλοϊκών πυραύλων.
Το Vulcano έχει τρεις διαφορετικές διαμορφώσεις λειτουργίας:
Την BER, η οποία περιγράφεται ως το μέγιστο βαλλιστικό βεληνεκές, η GLR η οποία η καθοδηγούμενη έκδοση μεγάλης εμβέλειας και η GLR/IR καθοδηγούμενη έκδοση με χρήση IIR.Στη διαμόρφωση των 40 χλμ. το Vulcano χρησιμοποιεί αδρανειακή μονάδα ναυτιλίας με υποβοήθηση από GPS, ενώ σε αυτή των 30 χλμ. χρησιμοποιεί καθοδήγηση είτε υπέρυθρης λειτουργίας είτε καθοδήγησης λέιζερ.
Το Vulcano διαθέτει πτερύγια τα οποία το βοηθούν να διορθώνει την πορεία του προς το στόχο, ενώ έχει βάρος 5 χλγρ. Όπως αναφέρθηκε το ΠΝ δεν επέλεξε για τις φρεγάτες FDI την έκδοση STRALES η οποία θα έδινε στα σκάφη ένα επιπλέον όπλο αντιπυραυλικής προστασίας, πέρα του RAM των 21 θέσεων και εμβέλεια έως και 20 χλμ. Το STRALES δεν επιλέχθηκε λόγω κόστους.
Ενώ προσθήκη του πυρομαχικού Vulcano στο πυροβόλο των νέων του ΠΝ θα αύξανε μεν εντυπωσιακά την εμβέλεια προσβολής του πυροβόλου των 76 χλστ., όχι μόνο των FDI αλλά και των υπολοίπων φρεγατών του Στόλου, ωστόσο οι δυνατότητές του κατά πυραύλων είναι περιορισμένες ή δεν τουλάχιστον είναι εφάμιλλες με αυτές του DART. Κατά συνέπεια η μη προσθήκη του STRALES στον οπλισμό των FDI στερεί μια σημαντική γραμμή άμυνας κατά πυραύλων επιφανείας-επιφανείας ή αέρος-επιφανείας.
Mk 45
Το πυροβόλο που εξοπλίζει τις φρεγάτες κλάσης «ΥΔΡΑ» του ΠΝ είναι το 5 ιντσών (127 χλστ.) Mk 45. Το πυροβόλο το σχεδίασε και το κατασκεύασε η εταιρεία United Defense ενώ μετά την εξαγορά της από την BAE Systems, η βρετανική εταιρεία συνεχίζει την παραγωγή του. Το όπλο προορίζεται για την προσβολή τόσο σκαφών επιφανείας όσο και αεροσκαφών ή επάκτιων στόχων.
Το πυροβόλο αυτόματο σύστημα επαναγέμισης με αναχορηγία 20 βλημάτων. Σε αυτόματη λειτουργία (Mk 45 Mod 4) και στο μέγιστο ρυθμό βολής το Mk45 μπορεί να εξαντλήσεις τα 20 βλήματα σε λιγότερο από ένα λεπτό. Για συνεχή παροχή πυρών προβλέπεται η ύπαρξη τεσσάρων ατόμων οι οποίοι εφοδιάζουν το πυροβόλο με βλήματα.
Η ανάπτυξη του Mk45 ξεκίνησε στη δεκαετία του ΄60 στο πλαίσιο αντικατάστασης του Mark 42, επίσης των 5 ιντσών, ένα πυροβόλο που είχε τεθεί σε υπηρεσία πρώτη φορά το 1953. Μετά το τέλος του Β΄ΠΠ το διαμέτρημα των 5″ υιοθετήθηκε πλήρως από το αμερικανικό Ναυτικό για τις φρεγάτες και τα αντιτορπιλικά.
Σε σχέση με το στάνταρτ πυροβόλο των 4,5 ιντσών (114 χλστ.) του βρετανικού Ναυτικού, το οποίο έχει υψηλότερο ρυθμό βολής, το βλήμα του Μk 45 έχει μεγαλύτερη μάζα και προωθητικό γέμισμα και έχει αυξημένη αποτελεσματικότητα κατά αεροσκαφών. Οι εκδόσεις του πυροβόλου ξεκινούν από τη βασική Mod 0 έως και την Mod4. Η Mod2 με την οποία είναι εξοπλισμένες οι φρεγάτες κλάσης «ΥΔΡΑ» του ΠΝ, αρχικά ήταν η έκδοση για εξαγωγές στη συνέχεια όμως την υιοθέτησε και το αμερικανικό Ναυτικό.
Η διαμόρφωση Mod4 διαθέτει μακρύτερη κάνη L62 διαμετρημάτων Mark 36, έναντι αυτή των 54 των Mod2/3, χάρη στην οποία το βλήμα εξασφαλίζει καλύτερες επιδόσεις.
Σε ότι αφορά τα βλήματα καθαυτά το Mk 45 χρησιμοποιεί μια σειρά πυρομαχικών.
Αυτά είναι: Το Mark 68 HE-CVT με βάρος 31,1 χλγρ. και μήκος 66,3 εκατ. (στις εκδόσεις Mod 0-2), to Mark 80 HE-PD με βάρος 30,7 χλγρ. και μήκςο 66 εκατ., το Mark 91 Illum-MT με βάρος 29 χλγρ. και μήκος 66,3 εκατ., το Mark 116 HE-VT με βάρος 31,6 χλγρ. και μήκος 66 εκατ., το Mark 127 HE-CVT με βάρος 31,1 χλγρ. και μήκος 66 εκατ. και το Mark 156 HE-IR με βάρος 31,3 χλγρ. και μήκος 66 εκατ.
Το Μάιο του 2014 το Ναυτικό των ΗΠΑ δημοσιοποίησε ένα αίτημα για πληροφορίες (RfI) με στόχο την προμήθεια ενός καθοδηγούμενου βλήματος των 127 χλστ. για τo Mk45. Οι προσφορές περιελάμβαναν την BAE Systems με το MS-SGP, τη Raytheon με το Excalibur N5 και την OTO Melara με το Vulcano.
Ταυτόχρονα το Ναυτικό των ΗΠΑ βρίσκεται στη διαδικασία πιστοποίησης στα πυροβόλα Mk 45 του βλήματος αυξημένης ταχύτητας HPV (Hyper Velocity Projectile) το οποίο είχε αρχικά αναπτυχθεί για τα ηλεκτρομαγνητικά πυροβόλα.
Εάν η διαδικασία πιστοποίησης προχωρήσει τότε το HVP θα ήταν μια φθηνότερη λύση για την αναχαίτιση εισερχόμενων πυραύλων από ένα σύστημα CIWS.
Τα βλήματα HVP από πυροβόλα των 5″ δεν αξιοποιούν όλο το δυναμικό τους καθώς αναπτύσσουν ταχύτητα 3 mach, τη μισή δηλαδή από αυτή ένα εξαπολύονταν από ένα Η/Μ πυροβόλο, ωστόσο εξακολουθεί να είναι διπλάσια από αυτή των συμβατικών πυρομαχικών.
Τα HVP έχουν αυξημένο κόστος σε σχέση με τα συμβατικά πυρομαχικά, αλλά έχουν τη δυνατότητα να πλήττουν στόχους σε αποτάσσεις έως και 56 χλμ.
Το 2018 το αμερικανικό Ναυτικό προχώρησε σε δοκιμές του βλήματος εκτοξεύοντας 20 τέτοια βλήματα από πυροβόλο των 5″, το οποίο βρισκόταν στο αντιτορπιλικό USS Dewey (DDG-105) με επιτυχή αποτελέσματα. Ένα τέτοιο βλήμα πάντως θα μπορούσε πάντως να κοστίζει μεταξύ 75.000 και 100.000$.
Otobreda 127/64
Το Otobreda 127/64 της Leonardo είναι ένα ελαφρού βάρους πυροβόλο, 127 χλστ. και 64 διαμετρημάτων που εξασφαλίζει υψηλό ρυθμό βολής για χρήση του από μεγάλα και μεσαίου εκτοπίσματος σκάφη. Συνδυάζει επίσης και μια παράκτια έκδοσή του, για επάκτια άμυνα. Το πυροβόλο μπορεί να βάλει τα τυπικά πυρομαχικά των 127 χλστ. όπως όμως και το Vulcano, καθώς το πυροβόλο έχει σχεδιαστεί ειδικά για αυτό το πυρομαχικό. Το πυροβόλο μπορεί να βάλει έως και τέσσερις διαφορετικούς τύπους πυρομαχικών, διαδοχικά μεταξύ τους, μέσω ενός αυτόματου συστήματος επιλογής τους, με ένα βλήμα έτοιμο για βολή και 13 σε αποθήκευση, σε τέσσερις διαφορετικούς γεμιστήρες.
Παράλληλα το πυροβόλο μπορεί να τροφοδοτείται με νέα πυρομαχικά κατά την διάρκεια της λειτουργίας του έτσι ώστε να διατηρεί συνεχιζόμενο ρυθμό βολής. Το πυροβόλο το χρησιμοποιούν το Ναυτικό της Αλγερίας στις φρεγάτες κλάσης Erradii (MEKO Α-200AN), το Ναυτικό της Αιγύπτου στις φρεγάτες κλάσης Bergamini, που έχει αποκτήσει από την Ιταλία, το γερμανικό Ναυτικό από τις φρεγάτες F-125 και F-126, το ιταλικό Ναυτικό στις φρεγάτες κλάσης FREMM και από τα περιπολικά ανοικτής θαλάσσης Thaon di Revel και το ολλανδικό Ναυτικό από τις φρεγάτες κλάσης De Zeven Provinciën. Το τυπικό βλήμα του Otobreda 127/64 έχει βάρος μεταξύ 29 και 31 χλγρ. (ανάλογα της έκδοσης), μέγιστο ρυθμό βολής τα 32 βλήματα ανά λεπτό, ταχύτητα εξόδου βλήματος από την κάνη 808 μ./δευτ. και δραστικό βεληνεκές 30 χλμ. και έως 120 χλμ. για το Vulcano των 127 χλστ.
Τα ναυτικά πυροβόλα είναι αναπόσπαστο στοιχείο κάθε πολεμικού σκάφους. Παρά την εμφάνιση των πυραυλικών συστημάτων, μπορεί το πυροβόλο να έχει περιοριστεί δεν έχει όμως εξαλειφθεί και πως άλλωστε θα μπορούσε να γίνει αυτό αφού είναι το κατεξοχήν όπλο αποτροπής των λεγόμενων «ασύμμετρων απειλών».
Με την εμφάνιση των κατευθυνόμενων πυρομαχικών και των πυρομαχικών εκτεταμένης εμβέλειας το πυροβόλο έχει αποκτήσει νέα αξία στο σύγχρονο ναυτικό πεδίο μάχης, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της αντιπυραυλικής άμυνας.
Τα δύο κύρια πυροβόλα του ΠΝ, όπως αναφέρθηκε, είναι το OTO MELARA και το Mk 45 των 76 και 127 χλστ. αντίστοιχα. Ωστόσο υπάρχουν ελλείψεις σε προηγμένα πυρομαχικά, όπως το Vulcano αλλά και σε προηγμένα πυροβόλα όπως το STRALES ή το Otobreda 127/64.
Η επιλογή τοποθέτησης του Super Rapido στις FDI σίγουρα δεν αποτελεί μια κίνηση που αναβιβάζει τις δυνατότητες των φρεγατών στον αγώνα κατά απειλών επιφανείας. Ταυτόχρονα η έλλειψη σύγχρονων πυρομαχικών περιορίζει και τις ήδη υφιστάμενες δυνατότερε των πυροβόλων που διαθέτει.
Φυσικά υπάρχουν άλλες πιο επείγουσες ανάγκες όπως η προμήθεια νέων φρεγατών καθώς ο Στόλος κινδυνεύει με συνολική απαξίωση εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Η αποστολή όμως της φρεγάτας «ΥΔΡΑ» στην Ερυθρά Θάλασσα όπου οι απειλές των drones και των βαλλιστικών πυραύλων κυριαρχούν, τότε η έλλειψη σύγχρονων πυρομαχικών για το πυροβόλο των 127 χλστ. ίσως αποδειχθεί κρίσιμη.
Διαβάστε ακόμα
Αυτά είναι τα αεροπλάνα που αν τα δεις ήρθε το τέλος του κόσμου
Mirage 2000-5 Mk2: Ο εναέριος κυρίαρχος του Αιγαίου
Γιατί οι νέες φρεγάτες του ΠΝ θα κάνουν την διαφορά στο Αιγαίο
Άρματα μάχης: Eλληνοτουρκική «σύγκρουση» – Ποιο θα επιβιώσει στο πεδίο µάχης;
Ροή Ειδήσεων 
