Κατά την παρουσίαση ενός ντοκιμαντέρ για τα παιδιά στην Ουκρανία, τα λόγια του «λύγισαν» ακόμα και τη διερμηνέα. Ο Ρόμαν περιέγραψε όσα έζησε λέγοντας: «ήμουν με τη μητέρα μου στο νοσοκομείο όταν έπεσε μια βόμβα».

💔 Interpreter breaks down in the European Parliament while translating for 11-year-old Ukrainian boy

The child, who was badly injured, recalled how he and his mother came under a Russian strike in Vinnytsia.

“It was the last time I saw my mother and could say goodbye to her,”… pic.twitter.com/HeB9DIUzrG

— NEXTA (@nexta_tv) December 11, 2025

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

• 

  Ουκρανία: Κάλπες-νάρκες στην ειρηνευτική διαδικασία – Ο δρ Αθανάσιος Δρούγος φωτίζει τις αθέατες πλευρές

  11/12/2025 - 07:03
• 

  Ουκρανία: Σκληρές κουβέντες στην τηλεδιάσκεψη των ευρωπαίων ηγετών με τον Τραμπ

  11/12/2025 - 01:19

Στη συνέχεια, συνέχισε με δάκρυα: «Αυτή ήταν η τελευταία φορά που την είδα και της είπα» – με τη διερμηνέα να μην μπορεί να μεταφέρει τα λόγια του. Μετά από παρέμβαση συναδέλφου της, ο μικρός ολοκλήρωσε την αφήγησή του: «την είδα κάτω από τα συντρίμμια, είδα τα μαλλιά της και της είπα αντίο. Μετά έμεινα στην εντατική για πάνω από 100 ημέρες και υποβλήθηκα σε 35 διαφορετικά χειρουργεία και έχω δρόμο για αποκατάσταση». Το συγκλονιστικό του μήνυμα κατέληξε: «Όταν είμαστε μαζί είμαστε ισχυροί, να μην εγκαταλείπετε ποτέ και να συνεχίσετε να στηρίζετε την Ουκρανία και τα παιδιά της».

Τον Ιούλιο του 2022, ο Ρόμαν και η μητέρα του Χαλίνα περίμεναν ραντεβού σε κλινική στη Βίνιτσα όταν πύραυλοι χτύπησαν το νοσοκομείο, σκοτώνοντας 26 ανθρώπους, μεταξύ αυτών και τη Χαλίνα. Ο Ρόμαν κατάφερε να βγει ζωντανός με σοβαρά τραύματα και εγκαύματα στο 45% του σώματός του και μεταφέρθηκε στο εξωτερικό μέσω του προγράμματος medevac, υποστηριζόμενο από το Υπουργείο Υγείας της Ουκρανίας, τον ΠΟΥ και την ΕΕ.

Στη Γερμανία, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Δρέσδης, ο νοσηλευτής Τζόναθαν Βίνκε περιέγραψε την ευαίσθητη επιχείρηση: «Ο Ρόμαν βρισκόταν σε κρίσιμη κατάσταση… Αυτό έκανε το ταξίδι μας περίπου 2 ώρες μακρύτερο από το αναμενόμενο, σε πιο δύσκολες οδικές συνθήκες… χάρη στον λεπτομερή σχεδιασμό και την εξαιρετική ομάδα, ο Ρόμαν παραδόθηκε με ασφάλεια στο αεροπλάνο».

Ο ίδιος θυμάται: «Όταν ξύπνησα, φώναξα και ήρθε μια νοσοκόμα, αλλά μιλούσε μόνο γερμανικά και δεν μπορούσα να την καταλάβω… Τότε είδα ότι ήμουν τυλιγμένος με επιδέσμους και θυμήθηκα όλο το συμβάν και κατάλαβα ότι ήμουν στο εξωτερικό. Χάρηκα πολύ όταν έφτασε ο πατέρας μου».

Η ιστορία του έγινε ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Romchyk», εμπνευσμένη από το όνειρό του να γίνει χορευτής. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του φορούσε ειδική μάσκα και συμπιεστικούς επιδέσμους για τις ουλές. Παρά τις αρχικές προβλέψεις των γιατρών, ο Ρόμαν κατάφερε να περπατήσει ξανά και να ενδυναμώσει το σώμα και τα χέρια του μέσω χορού και ακορντεόν. Στα τέλη του 2024, μπόρεσε να βγάλει τη μάσκα και επιστρέφοντας στην Ουκρανία, κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό ακορντεονιστών.