Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι πέτυχαν ορισμένους συγκεκριμένους στόχους στις συναντήσεις τους με τον Ντόναλντ Τραμπ. Στο Ανκορατζ επετεύχθη μια συμβολική νίκη για τον Ρώσο πρόεδρο, που τερμάτισε κατά κάποιο τρόπο τη διεθνή απομόνωσή του. Παράλληλα, ο Ουκρανός ομόλογός του εξασφάλισε τη διστακτική δέσμευση του Αμερικανού προέδρου να συμμετάσχει στις εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία και κατάφερε να αποφύγει τυχόν επικίνδυνες εδαφικές παραχωρήσεις, ενώ η σχέση του με τον Τραμπ έχει βελτιωθεί.

Αυτά τα περιορισμένα κέρδη έγιναν δεκτά με ικανοποίηση στη Μόσχα και το Κίεβο, αλλά δεν μπόρεσαν να καλύψουν τη συνολική έλλειψη προόδου προς την ειρήνη. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ, Σεργκέι Λαβρόφ, υποβάθμισε την προοπτική οποιωνδήποτε άμεσων συνομιλιών ανάμεσα σε Πούτιν και Ζελένσκι, απαιτώντας παράλληλα η Μόσχα να διαδραματίσει βασικό ρόλο σε οποιεσδήποτε εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία. Η παράλογη επιμονή του Λαβρόφ για ρωσικό βέτο σχετικά με τη μελλοντική ασφάλεια της Ουκρανίας λέει πολλά για την έλλειψη ενδιαφέροντος της Μόσχας για μια διαρκή διευθέτηση.

Θα πρέπει τώρα να είναι απολύτως σαφές ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να απορρίπτει τις ειρηνευτικές προτάσεις του Τραμπ, ωσότου ο Πούτιν αντιμετωπίσει σημαντικά μεγαλύτερη πίεση για να τερματίσει τον πόλεμο. Τα οικονομικά μέτρα, συμπεριλαμβανομένων των αυξημένων κυρώσεων και των δευτερογενών δασμών, μπορούν σίγουρα να επηρεάσουν τη σκέψη του, αλλά η θέση του Ρώσου προέδρου είναι απίθανο να υποστεί αλλαγές, εκτός αν χάσει την πρωτοβουλία στο πεδίο της μάχης.

Η Ουκρανία φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά ότι το «κλειδί» της επιτυχίας παραμένει η αναχαίτιση του στρατού του Πούτιν. Εχοντας αυτό κατά νου, το Κίεβο εργάζεται σκληρά για να αντιμετωπίσει τις παραπλανητικές αντιλήψεις ότι η Ρωσία έχει κάνει πρόοδο. Κατά τη συνάντηση με τον Τραμπ, ο Ζελένσκι τόνισε ότι στις τελευταίες χίλιες ημέρες πλήρους κλίμακας πολέμου, η Ρωσία κατάφερε να καταλάβει λιγότερο από το 1% της ουκρανικής επικράτειας. Αυτή η πληροφορία αποτέλεσε είδηση για τον Τραμπ και βοήθησε να αλλάξει η διάθεσή του.

Η Ρωσία παραμένει εύλογα πρόθυμη να παρουσιάσει την εισβολή στην Ουκρανία ως μια ηχηρή στρατιωτική επιτυχία. Ωστόσο, αυτές οι θριαμβευτικές απεικονίσεις έρχονται σε ολοένα και μεγαλύτερη αντίθεση με την πραγματικότητα. Η αδυναμία της Ρωσίας να επιτύχει μια αποφασιστική ανατροπή στο πεδίο της μάχης θα πρέπει να ενθαρρύνει τους εταίρους του Κιέβου ώστε να γίνουν πιο φιλόδοξοι στη στρατιωτική υποστήριξή τους προς την Ουκρανία.

Αν το Κίεβο λάβει τα «εργαλεία» που χρειάζεται για να αποτρέψει περαιτέρω ρωσικές ενέργειες και να επεκτείνει τις επιθέσεις στην πολεμική μηχανή του Κρεμλίνου εντός της Ρωσίας, ο Πούτιν μπορεί να αναγκαστεί να επανεξετάσει την εισβολή του και να επιδιώξει μια διαρκή διευθέτηση. Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, ο αιματηρός πόλεμος θα συνεχιστεί επ’ αόριστον, με φόντο περαιτέρω μάταιες συνόδους κορυφής.