Από τον Απρίλιο του 2023, όταν ξέσπασε ο εμφύλιος μεταξύ στρατού και Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ), δεκάδες χιλιάδες έχουν σκοτωθεί και εκατομμύρια έχουν εκτοπιστεί — ο ΟΗΕ μιλάει για «τη χειρότερη ανθρωπιστική κρίση παγκοσμίως» και η επιδείνωση στο Νταρφούρ επιταχύνθηκε μετά την κατάληψη της ελ Φάσερ από τις ΔΤΥ.

Οι συνθήκες λειτουργίας είναι εξαιρετικά δύσκολες: δεν υπάρχει λειτουργικό αεροδρόμιο, οι δρόμοι γίνονται απροσπέλαστοι στην περίοδο των βροχών και η μοναδική οδός πρόσβασης περνά από τα σύνορα με το Τσαντ, όπου η Handicap Intenational αντιμετωπίζει «διοικητικά εμπόδια», υψηλά κόστη και ανεπαρκή χρηματοδότηση. Οι ομάδες δίνουν προτεραιότητα «στα παιδιά, τις έγκυες και τις θηλάζουσες», ενώ «ο ανεφοδιασμός μιας περιοχής τόσο μεγάλης όσο η Γαλλία, με 11 εκατομμύρια κατοίκους, γίνεται εν μέρει με γαϊδούρια», καταγγέλλει ο Μπερτράν, σημειώνοντας την «πλήρη απουσία κρατικών θεσμών» και τα σοβαρά προβλήματα ασφάλειας.

Οι επιπτώσεις στην καθημερινότητα των εκτοπισμένων είναι ακραίες: στην Ταουίλα έχουν καταφύγει πάνω από 650.000 άμαχοι, ενώ «80.000 άποροι άνθρωποι» ζουν στους δρόμους και υφίστανται βία, εκβιασμούς και επιθέσεις.

Πολλοί φτάνουν στην πόλη με «σημάδια υποσιτισμού, τραύματα από βασανιστήρια» ή από «σφαίρες». Η αναστολή μέρους της βοήθειας μέσω της USAID μείωσε τους πόρους για το Νταρφούρ κατά «70%» και πλέον καλύπτεται μόνο «το ένα τέταρτο των αναγκών», προειδοποιούν οι οργανώσεις, αφήνοντας χιλιάδες σε άμεσο κίνδυνο.