Πάντα ήταν πρόβλημα το φοιτητικό κόστος στέγασης και διαβίωσης, όμως τώρα που οι τιμές των ενοικίων έχουν φθάσει σε εξωπραγματικά επίπεδα, είναι σχεδόν αδύνατον να καλυφθούν από τη μέση ελληνική οικογένεια. Από 300 μέχρι 500 ευρώ (και βάλε) το ενοίκιο για μια γκαρσονιέρα, συν κοινόχρηστα, λογαριασμοί ρεύματος και νερού, σούπερ μάρκετ, μετακίνηση βγάζουν ένα ποσό που άνετα φθάνει ή και ξεπερνά τα 1.000 ευρώ τον μήνα.

Φυσικά υπάρχουν κάποια βοηθήματα από την Πολιτεία, όπως είναι το φοιτητικό στεγαστικό επίδομα, το οποίο μάλιστα αυξήθηκε και μπορεί να φθάσει ακόμα και τις 2.500 ευρώ ετησίως σε περίπτωση συγκατοίκησης. Ομως, προϋποθέτει μια σειρά από «ευτυχείς συγκυρίες», όπως να βρεθεί ένα αξιοπρεπές σπίτι με λογικό μίσθωμα και λογικό εκμισθωτή ο οποίος θα δεχθεί να δηλωθεί όλο το ποσό του ενοικίου χωρίς να ζητήσει έξτρα χρέωση επειδή δεν θα είναι «μαύρο». Και φυσικά να βρεθεί και συγκάτοικος. Ακόμα και αν όλα τα προηγούμενα επιτευχθούν, υπάρχει το τελικό εμπόδιο που συνήθως είναι και το πιο ανυπέρβλητο: Ο πήχης των εισοδηματικών κριτηρίων για το επίδομα, που κόβει για μία ακόμα φορά τη μεσαία τάξη, δηλαδή την πλειονότητα των νοικοκυριών.

Βέβαια, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία. Υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές, όπως είναι οι φοιτητικές εστίες, αλλά και οι λεγόμενες ιδιωτικές πολυκατοικίες για φοιτητές που ενίοτε προσφέρουν πακέτα all inclusive, δηλαδή το μίσθωμα μαζί με όλα τα έξοδα μέσα. Υπάρχουν επίσης περιφερειακά πανεπιστήμια που αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες και σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες δημιουργούν πλατφόρμες εύρεσης προσιτής στέγασης για φοιτητές. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για αγώνα δρόμου ή καλύτερα για μία μάχη που κάθε χρόνο αποδεικνύεται όλο και πιο δύσκολη.