Χονδρικά, δύο είναι τα ζητούμενα κάθε φορά: ποιο είναι το πρώτο κόμμα και ποιο το δεύτερο. Φυσικά, όλα τα ενδιάμεσα παίζουν ρόλο, π.χ. πόση είναι η απόσταση μεταξύ τους, ποιο κόμμα έχει κολλήσει σε μονοψήφια ποσοστά, ποιος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός, αλλά στο διά ταύτα σημασία έχει ποιος κόβει το νήμα.

Οι δημοσκοπήσεις δεν αντικατοπτρίζουν τα εκλογικά ποσοστά του 2027, αλλά ακτινογραφούν τις τάσεις και τις διεργασίες που συμβαίνουν τώρα στην κοινωνία. Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι η Νέα Δημοκρατία παραμένει η κυρίαρχη πολιτική δύναμη – και μάλιστα σε απόσταση μεγάλης ασφαλείας. Δεύτερο κόμμα είναι το ΠΑΣΟΚ, στα τάρταρα ο ΣΥΡΙΖΑ και περίπου στα ίδια οι υπόλοιποι. Τι θα συμβεί, όμως, αν ο Αλέξης Τσίπρας κάνει κόμμα; Πώς θα επηρεαστεί η κεντροαριστερή πολυκατοικία και -το κυριότερο- ποιος θα είναι ο επικεφαλής; Αυτή είναι η μεγάλη μάχη της αντιπολίτευσης: ποιος θα πάρει το χρίσμα για να αναμετρηθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ομως, αυτό δεν είναι η δική του μάχη. Η δική του μάχη είναι με τον χρόνο και την ακρίβεια.

Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν στη ΔΕΘ λειτουργούν με χρονοκαθυστέρηση, δεδομένου ότι, για την ώρα, μόνο μια πρόγευση του θετικού αντικτύπου έχει γίνει αντιληπτή. Από την 1η Ιανουαρίου, όταν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι δουν στις τσέπες τους το όφελος των φοροαπαλλαγών, όταν μετρήσει ο καθένας και η καθεμία πόσα ευρώ παραπάνω θα έχει ο οικογενειακός προϋπολογισμός για τα μηνιαία έξοδα, τότε θα γίνει η πραγματική αποτίμηση της σχεδόν ιστορικής φορολογικής μεταρρύθμισης που ανακοινώθηκε. Μειώσεις άμεσων φόρων, άμεσες αυξήσεις στο εισόδημα. Και το πρόσημο δεν είναι μόνο οικονομικό. Είναι πρόσημο φορολογικής δικαιοσύνης, ένας κοινωνικός εξορθολογισμός που προσμετρά στην εξίσωση το δημογραφικό, τις στεγαστικές ανάγκες, την αποκέντρωση, τη διαπεριφερειακή σύγκλιση.

Θα χρειαστούν και άλλα πολλά, αλλά η προσπάθεια ούτε τώρα ξεκίνησε ούτε τώρα τελειώνει. Οι 72 φόροι που είχαν μειωθεί, πλέον έφθασαν τους 83, ο κατώτατος μισθός θα αυξηθεί ξανά τον ερχόμενο Απρίλιο, το ίδιο και ο βασικός μισθός του Δημοσίου. Παράλληλα, η μείωση της ανεργίας σε ιστορικό χαμηλό ενισχύει τη διαπραγματευτική δύναμη των εργαζομένων και οδηγεί σε καλύτερους μισθούς στην ελεύθερη αγορά. Δεν υπάρχουν, λοιπόν, μαγικοί τρόποι για την καταπολέμηση της ακρίβειας, παρά μόνο δρόμοι πολύ συγκεκριμένοι: έλεγχοι κατά της αισχροκέρδειας, λογικό ρυθμιστικό πλαίσιο και αύξηση του καθαρού διαθέσιμου εισοδήματος. Ολα τα υπόλοιπα που ακούγονται θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε απολυταρχικά καθεστώτα ή πουθενά.